Aykut Ertuğrul- İki Dünyanın Ustası

Melisa Kesmez- Bazen Bahar

Şule Gürbüz- Coşkuyla Ölmek

Ayşegül Çelik
Ayfer Tunç

yakında sözleşmeliler kadroya geçebilir. o zaman pişman olursun. çok yoruluyorsan 21 saate gir. hatta tayin zamanı küçük bir okula gidip daha rahat edersin. hormonların mı değişti ne oldu? geçici bunlar. sakın bırakma mesleğini.

sevgili sylcn

1 esin calisacak bir şekilde başka bi iş bulsun calissin
2 okul rahattır zaten dogum izni vs. alacaksın sakin ol sakın istifa etme
3 aileler ne durumda bilmiyorum ama biraz ev esyası vs. ailenizden yardım isteyin
evin birini de kapatın

yoksa isler zor
cocugu doguracaksan birikim şart

Çalışmayıp ne yapacaksın pardon da? Her insanın bir mesleği ve işi olmalı bu hayatta.

Çalışmak benim fıtratıma uygun değilmiş ne demektir yaw. Dilencilik mi yapacaksın? Koca parası yiyip boş bir hayat mı geçireceksin? İnsanlara bağımlı yaşamaktan daha boktan bir hayat düşünemiyorum şahsen.

Düzen kurmadan evlenmek ve çocuk yapmak bence fıtratınıza uygun değilmiş.

Öncelikle ev ayakkabısı ya da terlik al halıdan daha ucuz
Düğün taksidi konusunda bir şey diyemiyorum keşke yapmasaymışsınız
Eşinizin çalışması gerek anneniz yanınızda dursun.
Bu söylediklerinizin hepsi düşünmeden hareket etmek yüzünden oluyor.
Paran yok düğün yapıyorsun taksidi bitmeden çocuk, anlamam mümkün değil.
İşinizden ayrılmayın çünkü diğer çalışma hayatı çok daha zor ve çetrefilli, çalışmayan anne/ ev kadının nasıl hayatta gerilediğini görmüş bir insanım tavsiye etmem. Eşinizin avcuna bakmayın. O gün gelir ayrılmak ister pişman olursunuz. Çalışma hayatı bok gibi ama herkes için bok gibi ve kimse de mutlu değil. Mutluluğu çalışma haytında değil dışarda arayın.

Çocuk bekliyorsanız riskli biraz, bırakmayın. Biraz sıkın dişinizi derim en azından çocuk büyüyene kadar. Zaten izne ayrılacaksınız çocuk doğunca, belki fikriniz değişir. Hayatınıza çok büyük bir değişiklik katacak zaten. Devam edin derim, olmazsa en azından çocuğunuz için bırakmış olursunuz.

Mesele yorulmaksa, öğretmenlik dışında yapacağınız işlerin koşulları öğretmenlikten çok çok daha ağır gelir. Bunun dışında içinde bulunduğunuz koşullarda neler yapılabileceğini yukarıda arkadaşlar söylemişler.

Ev hanımı olmak, kendinizin eve bir şeyler katamaması bir süreç sonrasında sizi üzebilir daha doğrusu kendinizi kısıtlı hissetmenize neden olabilir.

hocam işin olduğuna şükret diyorum ben. öğretmen isen çok bir alternatifin de yoktur. hani mühendis olsan falan derim ki biraz ara verirsin olmazsa tekrar bir şekilde başka bir yerde başlarsın. ama sırada atanmayı bekleyen binlerce öğretmen varken ilerde ah vah ettiğinde çok geç olabilir. bu sebeple devam. ekmek parası bu.

yorulacağız, ayrı kalacağız, bıkacağız belki ama hepsi geçiyor inan. hatta bunlardan sonra daha güçlü oluyor insan.

çalışmak kimsenin fıtratına uygun değil. okul hayatı zor geliyorsa ki öğretmenliğe çok acayip sevmiyorsanız gayet normal, özel derse kaymaya çalışabilirsin. lisede bana özel derse gelen bir hoca vardı. endüstri mühendisliği bitirmesine rağmen geçimini özel ders vererek sağlıyordu. iş saatleri daha uygun olur. tabii ki bir anda değil de kademelili yaparsanız açıkta kalmazsınız.

bence özel dersten dolayı matematik en şanslı öğretmenlik branşı. istifa edecekseniz de özel ders vererek gelir elde edebilirsiniz. okul ortamından sıkıldığınızı söylemişsiniz, belki o şekilde ders vermek daha iyi gelir. ben maddi olarak sıkışıksam okulla beraber yapmayı düşünürdüm hatta.

Hiç özel sektör görmemişsiniz herhalde. Düzen durmadan düğün yapıp çocuk yapmak nedendir, neyinize güveniyorsunuz hiç bilmiyorum. Doğacak çocuğa yazık etmeyin ve mesleğinizi layıkıyla yapmaya çalışın lütfen.

birincisi istifa etmemen en sağlıklı olanı. ikincisi ise bu kadar zorluğa rağmen, evlilik müessesini devam ettirmeniz. eşiniz değerinizi bilmeli.

herkes çalışacak diye bir kural yok ama
1- hala taksit ödüyorsanız demek eşiniz de çok dolmuş taşmış bir insan değil. e şimdi hamilesiniz zaten, bu bebeğe nasıl bakacaksınız o kadar borçla filan? halı alamıyorken?
2. dönemin sonuna doğru doğum iznine ayrılabiliyorsunuz.
o kadar sıkıldıysanız doğum iznini doğumdan önce 8 sonra 8 hafta, sonra da ücretsiz olacak şekilde alın madem. 1.5 yıl filan yapıyor bu kocaman bir süre. bol bol düşünürsünüz. oradaki evi de kapatırsınız eşinizin yanına gidersiniz.
2- hadi istifa ettiniz. gerçekten alternatif evde oturmak mı? dediğim gibi geçinebilecek misiniz bebekle ve borçla? çalışacak olsanız öğretmen olarak devlette çalışmaktan daha "kebap" iş maalesef yok şu anda memlekette. eşinizin işi garanti mi? ve diyelim ki o da sıkıldı işinden ne olacak? pişman oldunuz, atanabilecke misiniz tekrar? kanunu ne bunun?
3- hep akademisyen olmayı hayal etmiştim, sırf bunun için temel bilim okudum, bunun için y.dışında doktora yaptım vs. ama benim de hiç hayal ettiğim şekilde olmadı. yani kariyer değiştirmek çok normal ve "tanıdık" geliyor bana. ama bırakıp ev hanımı olmak biraz cüratkar hele hele bu kadar yeni evliyken, borçluyken, memleket bu haldeyken...bilemiyorum. elbette çok mutsuzsanız sizin bileceğiniz iş de; şu an halı yok diye hastasınız (en azındna siz kfanızda ona bağlamışsınız) yarın para sıkıntısından çocuğu istediğiniz bir okula filan gönderemezseniz daha büyük hasta olabilirsiniz. Ama derseniz ki yok asıl mutsuz bir anne olarak çocuk yetiştirirsem benim için daha büyük bir sorun, eşime de sonsuz güveniyorum. Atanmak için deliren binler var.

dışarda daha mutlu bir hayat yok. benzer zorlukları her sektörde yaşarsınız.

belli başlı şeylere canınız sıkılmış anlaşılan bunların hepsini mesleğe yüklemeyin bir anda. dönemsel sorunlar +1

bir kadının ev hanımlığını tercih etmeyi aklına getirmesi bile erkeğe yapılmış bir saygısızlık bence. çalışmak herkes için zor. eşiniz çalışmalı. sizin de mesleği bırakmamanızı tavsiye ederim.

Yorumlar bomboş. En iyisini sen bilirsin biz dwgil. Ben de matematik ogretmeniydim ancak bana gore cekilir dert degil. Sevdigim isi yapiyorum su an.

Senelerdir eşime bağımlıyım o kadar zor ki; anlatamam. Ona doğum günü hediyesi için hep ablamdan borç alırdım. Anneme hediye almak için ondan para isterdim. Azıcık para kazandım geçenlerde yeminle cennet bu olmali. Tüm yorgunluğum uçtu gitti. Evde de boş durmuyorsun zaten sürekli iş çıkıyor ama hiç göze görünmüyor.

okumuş insan olarak çocuk bakıcılığı yapın.

Evlendim çocuguuda koydum daha be çalışıcam ki yaaa.....

Polisiye yazan herkesi sevdiğim gibi onu da seviyorum ama son dönem eserleri hep birbirinin tekrarı, o beni üzüyor. Yani bi Patasana'ya ne bileyim Kavim'e bakıyorum bir de Kırlangıç Çığlığı'na bakıyorum, muazzam farklılıklar var, kitabın 50. sayfasına gelmeden tüm kurguyu çözebiliyorsun, bir önceki kitabın kopyası neredeyse, biraz yazayım da para kazanayım kaygısıyla yapılmış gibi.

Kitapları birbirine benzemeye başladı. Ben de severek okurdum, patasana en efsane kitabıydı ama sonu mesela fiyasko. Bir de kitaplarına tarihten geçmişten bir şeyler katması güzel oluyor. Eskiye oranla beğenmesem de okumaya devam ediyorum.

kitaplarının tümünü okudum. kötü birine benzemiyor. kitapları da hoş. edebi yönü güzel(bence).

Hikayelerini okudum. Üç beş sayfada anlatılan polisiye hikayenin pek bir heyecanı olmuyor fakat güzel. Dili kullanımı kötü değil. Çeviri, ne idüğü belirsiz polisiye okuyacağıma kendisini tercih ederim.

Çok iyi başladığını, Ninatta'nın Bileziği'nden sonra ise bir düşüşe geçtiğini düşünüyorum.

Polisiye romanları sevdiğim için seviyorum. Ancak pek çok yabancı polisiye roman edebi olarak Ahmet Ümit romanlarından kurgusal açıdan daha güzel. Ben de işin içinde yerel motifleri kullanmasını, biraz tarih, biraz lokasyon bilgisi vermesini seviyorum. Pozitifim yani.

Son kitabı çok aceleye gelmiş belli.
Ayrıca birde "kadim" kelimesini çok fazla kullanıyor.
Birde kitapların kurguları birbirine benziyor.
Spoiler
vermek gibi olmasın ama mutlaka en yakınlardan çıkacak o katil. Kavimde de böyleydi, İstanbul hatırasında da, son kitabında da ..

Kurumsal mailleri diğere atıyor bende. Ama bir sefer kişisel bir mail hesabından geleni de diğere attı. Ama kitapyurdundan vs gelerek sürekli odaklanmış klasöre atıyor.

henüz okumadım ama : Akış-Mutluluk Bilimi Yazar: Mihaly Csikszentmihalyi

www.dr.com.tr

Albert Camus, Yabancı

çalıkuşu( r.nuri güntekin) bu benim kişisel favorim aslında, beni çok etkiliyor, her okuyuşumda kitabın içindeymişim gibi hissediyorum.
atatürk'ün de en sevdiği kitaplardan biridir derler.

kırmızı pazartesi.(g.g. marquez) çünkü kitap toplumun(en azından bazılarının) nasıl bir şey olduğunu gerçekçi bir şekilde ortaya koyuyor.

koleksiyoncu. (john fowles) okuduğumda beni çok etkilemişti. aslında aynı olay anlatılıyor ama bakış açıları...

puslu kıtalar atlası (i.oktay anar) görsel şölen, muhteşem bir anlatım (başka bir şey söylemem)

Madde 22
Vakıf serisi
Kaplan! Kaplan!

yüzyıllık yalnızlık. çok fazla kitap okuyan biri değilim ama okuduklarım arasında beni bu denli etkiliyeni olmadı. daha sonra marquez'in kolera günlerinde aşk'ını ve kırmızı pazartesi'sini okudum. kolera günlerinde aşk'ı okumak çok sıkıcıydı ama bitirdiğimde hikayeden aşırı etkilenmiştim, kırmızı pazartesi de o kadar etkileyici gelmedi ama ana fikri çok güzel gelmişti onun da. yine de yüzyıllık yalnızlık'ın tadı ayrı.

Okumadan ölme diyemem tabii, fakat vedat türkali ve orhan pamuk kitaplarını okurken aşırı keyif alıyorum.

Karamazov kardeşler, Suç ve ceza, Budala, Ölüler evinden anılar - Dostoyevski
Gazap Üzümleri - Steinbeck (yeni bitirdim, harikulade bir tat bıraktı)
Germinal - Emile Zola

Aklıma gelenler bunlar şimdilik.

* Kıyamet sonrası istersen Dmitry Glukhovsky' nin Metro Serisi,

*Fantazi istersen Lovecraft' tan Deliliğin Dağlarında ( O kadar kitap okudum da beni içine hapseden ve keşke devamı olsaydı dedirten sadece bu kitap oldu. Yazarın diğer kitapları bunun yanına bile yaklaşamaz gözümde)

*Suç, polisiye istersen Heinrich Böll' den Katharina Blum' un Çiğnenen Onuru

* Bilimkurgu istersen Stanislaw Lem' den Solaris, John Scalzi' den Yaşlı Adamın Savaşı, Hayalet Tugay, Son Koloni üçlemesi

* Distopya istersen George Orwell' dan 1984

Dino Buzzati - Tatar Çölü.

Vakıf serisi
Ender oyunları 1. Kitap.
Dune serisi
Sandman serisi
Y son erkek
Hakkaride bir mevsim

Martin Eden
Huzur

cengiz aytmatov kitapları

irvin yalom nietzsche ağladığında

1- filmler
2- kitaplar
3- maalesef filmler
4- Kitaplar / buna kesin bir örnek veremeyeceğim ama dostoyevski eserleri genelde
5- kitap okumak

-Günümüzde filmlerin daha fazla etkisi var bence. Görsellik çok işlevsel artık.
-Hiçbir filmden sevdiğim bir kitaptaki kadar etkilenmediğim için kitap.
-Yakındır baya ama film biraz daha fazladır. Bazı dönemlerde kitap okuyasım hiç olmuyor.
-Kitap daha ağır basıyor. Filmlere karşı olan sevgim genelde hayranlık tarzında oluyor. Yani sevdiğim bir film izlerken "ulan helal olsun şahane film yapmışlar" şeklinde sürekli birilerini takdir ediyorum. Kitap ise zaten duygularıma temas etmiş, beni içine almış oluyor.
-İyi bir kitap okumaktan daha çok zevk alırım. Kitabın içinde kaybolup zaman mevhumunu unutmak vs vs.

1- Filmler çünkü kitaba göre daha fazla insana ulaşıyorlar.
2- Benim için kitap.
3- Kitap daha fazladır ama çok bir fark yoktur aralarında.
4- Kitap. Eğer okuduğum bir kitap sinemaya uyarlanmışsa ve hem kitabı okuyup hem filmi izlemişsem filmden asla kitap kadar etkilenmiyorum mesela.
5- Kitap.

1. Filmler. İnsanlar film izlemeyi daha eğlenceli bir aktivite olarak görüyor.
2. Kitaplar. Bir roman karakteriyle bağ kurmak bir film karakteriyle bağ kurmaktan daha kolay bence.
3. Kitaplar.
4. Kitapların. Sevdiğim filmlerin çoğunun kitabı var zaten ki onları da alıp okurum.
5. Kitap.

kesinlikle pahalı.birde o fiyatların üstüne hizmet bedeli ve pdf basım bedeli gibi saçma bedeller ekliyorlar oluyor sana 100lira 1 bilet.bu konuda çok doluyum

Pahali. Sinema 20tl.

Edit: Evet sinema ile kiyaslamak mantiksiz ama tuketici tarafindan bakarak gayet de kiyaslanabilir.

Hem pahalı hem bilet bulunmuyor bu isin ekonomisini bizzat yasamis birisinden dinlemek isterdim
Basrol ciddi paralar aliyorsa dizinin ekmegini burada da yerim diyorsa agir konusmak istiyorum

devlet tiyatroları ucuz, diğerleri ise maalesef pahalı ama sinema ile kıyaslamak saçma olur.

Bu tarz oyunlar ki özellikle bilindik kişiler varsa, Genco Erkal, Erdal Beşikçioğlu, gibi tuzlu oluyor ne yazık ki. Devlet tiyatrolarındaki her oyun da kaliteli olmuyor maalesef. Yine siz değişiklik olsun, güzel vakit geçireyim ve pahalıya gelmesin derseniz devlet tiyatrolarını tercih edin.

Ozel tiyatrolar hep boyleydi. Devlet +1

Tiyatro ne yazık ki niş bir sektör bizde. Niş sektörler hiç ucuz olmaz çünkü kemik alıcısı vardır ve sektör yürüsün diye tüm maliyet onlar üzerine yüklenir. Ne kadar yayılırsa kişi başı maliyet o kadar azalır. Çok rağbet görmediği için de pahalı kalıyor.

Yalnız tiyatro canlı performans sanatı, belirli ölçüde pahalı olmasını normal karşılamak lazım. Bizdeki alım gücünün düşüklüğünü de göz önünde bulundurunca pahalı geliyor ama bu demek değil ki o oyunlar zengin ediyor birilerini.

Devlet tiyatrosu+1
40-50 oyun izlemisimdir devlette. 8-10 liraya 2 saat canlı performans izlemek oyun kötü olsa dahi bence parasının karşılığını misliyle veriyor. İyi oyunlar zaten arşa çıkartır keyiften.

Geçen sezon 10 kez devlet/şehir tiyatrolarına gittiysem sadece 1 kez özel tiyatroya gidebildim, onu da arkadaşım ödemişti zaten :)) üstelik öğrenci bileti alıyoruz. Çok pahalı gerçekten.

10 dolara tiyatro bileti muhtemelen dünyanın en ucuzu falandır. tiyatro pahalı değil, biz fakiriz.

Oyun güzel git yahu pişman olmazsın

www.grupanya.com

pahalı ama fırsatları takip etmekte fayda var.

şunu okumanızı tavsiye ederim.

www.birgun.net

salon yoksa salon kirası ve dekor için depo kirası, salon varsa oyun olmadığı günlerde de sezon bittikten sonra da ödenmesi gereken sabit giderler, vergi, oyunun yazarına her gösterim başı telif, dekoru taşıma, depolama, yönetmen, asistanlar, rejide görev alan herkes ve oyuncular arasında bölüşülüyor. özel tiyatroların çoğu devletten ödenek alamadığı için bu maliyetlerin hepsini bilet fiyatlarına yansıtmak zorunda kalıyor.

hoşlanmama demeyelim de hiç ilgimi çekmedi.
"lan bu neymiş acaba" diye bir sahnesini dahi izlemedim.
kitaplarının bir yaprağını bile okumadım.

yüzüklerin efendisi çocuğuyuz biz :)

Harry Potter karakteri dışında kimseyi bilmem. izlemedim, kitaplarını okumadım. hiç ilgimi çekmedi cidden.

teritori +1

bana hep çocukça gelmişti hala da öyle gelir. harry potter ve voldemort dışında hiçbir karakterini bilmem.

Seriye bayılıyorum. Nedense Yüzüklerin Efendisi'ni çok seven biri Harry Potter'a burun kıvırabiliyor. Yakın bir arkadaşım da pek sevmez Harry Potter'ı. O da Yüzüklerin Efendisi hastası çünkü :(

ben de "harry potter" dendiği vakit "yüzüklerin efendisi"nden bahsedilmesini anlayamıyorum hala. sürekli bir lotr serisiyle kıyaslama var. ikisinin birbirinden farklı ve biricik olduklarını ne zaman algılayabileceğiz acaba? neden bir seri, başka bir seriyle kıyaslanmak zorunda? yüzüklerin efendisi ile harry potter'ın ne alakası var?

harry potter'ı neden sevmiyorsun'un cevabı, yüzüklerin efendisi'ni seviyorum olmamalı. edebi dilinden-üslubundan, karakter gelişiminden, kurgusundan bahsedebilirsin anca.

Fantastik, gerçeküstü ve hayata dair bir şeyler söylemeyen hiçbir tür ilgimi çekmiyor.

çocukça geliyor. fantastik dünyası da bence yeterince geniş değil.

Aslında "ikisi de birbiriyle alakasız" demek edebi açıdan çok da gerçekçi değil zira "monomyth/ hero's journey" şemasını takip ettikleri için temelde aynı kavramları ele alıyor ikisi de (keza Star Wars da veya Matrix de öyle). Ben de Harry Potter'ı 25-26 yaşından sonra okudum ilk defa, daha önce çok burun kıvırırdım. İnsanın fikri değişebiliyor.

Ama ablam veya en yakın arkadaşımı hiç sarmadı mesela. (LOTR da, Star Wars da, Harry Potter da sarmadı onları yani)

Aradaki fark LOTR'in üst seviye bir entelektüel anlayış gerektiriyormuş gibi, Harry Potter'ın ise basit sihirli mihirli çocuk romanı olduğu şeklinde sunulması yatıyor olabilir diye düşünüyorum.

ben lotr daha çok seviyorum ama harry potter da çok seviyorum. harry potter'ı sevenler genelde 10-20 yaşları arasında kitapları okumuş ya da filmleri izlemiş ve tüm çocukluğu-ergenliği bu seriyle geçmiş insanlar. benim şansıma lotr de o zamanıma denk geldi filmin çıkışıyla beraber, ikisini birlikte çok sever oldum. büyüdükçe lotr evrenine diğer kitaplarla dahil oldum evrenin derinliğini ve altmetinleri hakkında daha çok fikir sahibi oldum; haliyle biraz daha oraya kaydım ama harry potter da tüm çocukluğumu hatırlatıyor bana, o an okurken aldığım zevkin tadı hala damağımda, hala da açıp okurum.

genel kanı açısından ise sopiro +1, lotr sevince fularlı entel harry potter sevince ergen fanboy/fangirl olacağını düşünenler kendini harry potter'dan sıyırmaya çalışıyor.

En sevdiğim tür fantastik kurgu diyebilirim. fantastik kitapları severim, oyunları, filmleri bu türe ait neredeyse her şeyi...

Fakat Harry Potter sevmiyorum. Bana nedense çok çocuksu geliyor. Belki bu seri çocuk olduğum dönemlere denk gelseydi sevebilirdim. içinde özdeşleşebileceğim bir karakter barındırmıyor. o yüzden sevmiyorum sanırım.

sırf izlemiş olmak için izledik ama çok da ilgimizi çekmedi açıkçası vakit geçirdik oldu bitti bizim için sorsan hatırlamam sahnelerini bir LOTR değil kesinlikle.

fantastik filmleri, kitapları ilk anda sevdim sevdim sev(e)mediysem bir daha asla seyredemiyor/okuyamıyorum. sıkılıyorum. harry potter serisi de sıkıldıklarımdan.

Fantastik filmleri bile çok sevmzken ve okunacak o kadar kitap varken sanırım yedi ciltlik bir seriye vakit ayırmayı çok istemedim.
Hem bana hep şöyle gelir, HP'yi insanlar hep küçükken okumuş etmiş, filmlerini izlemiş hatta aynı evrendeki filmleri kazık kadar insanlar hala heyecanla bekliyor içinde hepimizin tanıdığı karakterler olmamasına rağmen.

Sifir. Kitap okumaya karsiyim.

ortalama 1.

edit: niye tiklemedin ki? tuhaf

Haftada bir veya iki tane okurum normal şartlarda. Tatildeysem daha fazla.

çok gezen bilir olm.

Okumuyorum

Haftada bir okumaya gayret ederim.

her ay aynı performans olmuyor. bazen bir şeye merak salıyorum makine gibi o dönem onunla ilgili şeyler okuyorum. misal latin edebiyatı; llosa, allende, fuentes, galeano... ne varsa okuyayım diye yardırıyorum ayda ortalama 4 kitabı buluyorum 2-3 ay boyunca. sonra ilgim başka şeylere kayıyor o 2-3 ayda toplam 2 kitap anca okuyorum.

ama yıllık okuduğum kitap sayısını 15-18 civarı oluyor. ayda 1,5 ortalama diyebiliriz.

günde 50-150 sayfa. değişiyor. ortalama uzunlukta desek ayda 3-4 kitap eder.

9 ayda 41 olmuş.

Düzenli bir aralığı yok. Temmuz ve ağustosta 7 kitap bitirdim ondan önce 1 yıl elimi bile sürmemiştim.

Ayda minimum 1000 sayfa.

Bu arada mobildeyim, fazladan bir mesaj daha yazıyorum, kendi cevabımın arkasına iliştiremedim.

* "ya da"

ortalama haftada 1 kitap bitiriyorum.

Çok değişken. Günde 10 sayfa okuduğum da oluyor 100 sayfa okuduğumda oluyor. Ortalama ayda 3-4 kitap bitiriyorum.

zamana gore değişiyor.
ama bir sey okumadigim gun yoktur. hicbir sey okumasam takip ettigim kose yazarlarini okurum.

ayda 100-200 sayfa
ama genelde zamanım varsa dil çalışıyorum

ayda 0.

internette çok okuyorum. öyle olursa günde ort. 10 sayfa. makale, kültürel yazılar vs.

Şimdilik netflix bir ay ücretsiz alıp iptal edebilirsin

Google fmovies.

Cok teşekkürler. Fmovies i daha cok tuttum:)

Ororo TV de iyi sayılabilecek bir site.

Popcorn time, indir izle.

Baloo

Nefret etmekten nefret ediyorum

Değilim. Nefret ettiğim, kin duyduğum kimse yok. Sevmediğim insanlar var evet.

aşırı. durduk yere hiç tanımadığım birinden sebepsizce nefret edebilirim.

var ya bende de böyle şeyler. mesela normalde apple'a karşı hater olmasa da negatif bir yaklaşımım vardı, ne zaman ki iphone kullanmaya başladım nefrete dönüştü bu durum bende de. onun dışında hayatlarını şekil olarak islami kurallar çerçevesinde yaşayan aşırı zenginlerden nefret ediyorum. zenginlere karşı mesela bir şeyim var, nasıl desem, negatif yaklaşımım ama çok nötr kalıyor bu zengin islamcı kesimin yanında.

edit: acemi deyince aklıma geldi, emlakçılar ya. emlakçı tanıdığı olan varsa da burada umurumda değil amcam da emlakçı. emlakçı diye yazılır oç diye okunur gerçekten.

hiçbir insandan ve hiçbir şirketten/markadan nefret etmedim, edeceğimi de zannetmiyorum.

Nefret değil ama Torku markasından hoşlanmıyorum. Bana sinsi bir marka gibi geliyor.

Ota boka duyar kasanlar haricinde kimseden nefret etmiyorum.

şuan tv.de aşkım kapışmak diye bi şarlatan cahil varoş o.ç var ayrıca gey ama geyden nefret etmem bu şerefsizi hukuk olmasa 30saniye içinde gebertirim tereddütsüz

Eskiden sadece beni etkileyen olumsuz durum ya da kişilerden nefret ederdim. Ama artık tahammül eşiğim o kadar düştü ki nefret etmediğim şey sayısı daha az. Hepsinin sebebi aslında mevcut ama yine de kabaca liste yapayım:
Motorcular(özellikle egzoz patlatarak geçen, kaldırımdam gidenler), araba sahipleri (bunlar yüzünden olmadık yerde trafik sıkışıyor ve çoğu da yolda çok BENCİL), metalciler, Apple övenler, herhangi bir dizinin ya da yapımın yapımcısı gibi davranarak 7/24 kafa ütüleyen tipler, pop müziği aşağılayanlar, Starbucks (ortamından dahi tiksiniyorum), 32 yaşına gelmiş çocuğunu hala pusetle sağa sola götüren tipler, çocuğuna dur demeyen anneler, bencil insanlar, Ahmet Kural, ölmüş birinin anında takipçisi kesilen tipler (Müslim Gürses dinlemek kıroluk emaresiydi ama adam öldükten sonra herkes aşığı kesildi), Duman (her ne kadar "Ah" şarkısına bayılsam da), HDP (komple), hiçbir şarkısını dinlememe rağmen Ezhel gibi tipler, kendi aptal kafasına bakmadan başkasını aşağılayan geri zekalılar, koskoca Türk tarihini belli bir dönemden başlatan ya da belli bir döneme sabitleyenler, Ed Sheeran, futbol ve holiganları, başkasının beklediğini bilmesine rağmen aşşşşşşşşırı yavaş hareket eden tipler (ATM'de, otobüste, yolda, kaldırımda, kasada vs), yürüyen merdivenin sol tarafında bekleyenler (özellikle sevgililer çok yapıyor bunu), yine herhangi bir şeyi haddinden fazla öven insanlar, işini hakkıyla yapmayan görevliler.


Daha çok var ama bu kadarı da yeter.

Eskiden ronaldo haterıydım. Şimdi messi’den daha çok saygı duyuyorum. Büyük bi adam

Android haterıyım. Ayar oluyorum. Yıvranç bi işletim sistemi bence.

Acun Ilicali'yi sevmiyorum. Nefret de degil de, tiksinti ve kinama karisimi bir duygu daha cok. Bir de cogumuzun nefret ettigini dusundugum bir kisiden nefret ediyorum. Marka ile ilgili bir nefretim yok ama agresif stratejileri oldugunu ve haddinden fazla buyudugunu dusundugum firmalari pek desteklememeye calisiyiorum oldugu kadar.

Evet.
Su aralar cocuk dizi oyuncularindan nefret ediyorum.

Nicolas Cage, Nusret ve Ronaldo.

Diger bircok seyi ve insanı asagılık buluyorum, ama nefret gibi yüksek bir duyguyla enerjimi tüketmemeye calısıyorum. Bu üclü icin helal olsun enerjim.

bir şeyleri sevmiyorsam bir nedenden ötürü. eleştiriyorsam eleştirim o nedeni içeriyor.
seviyorsam bir nedenden ötürü.

bu hater sıfatını zaten kabul etmiyorum. en çok şikayet ve eleştiri karşısında gördüğüm bu etiketlemeci tavrı. umursamamayı yücelten kültür zaten benim kültürüm değil. bana haters gonna hate diyecek adam bununla ilgili "free speech" edebiyatı yaparken kendisi benim de o hakkı kullandığımı unutup sevdiği şeyi sevmediğim için düşüncelerimi herhangi bir "X-geçersiz" şekilde yaftalayacak kadar "entitled" hissettiğinde bana öğretebileceği hiçbir şey, verebileceği hiçbir güzel özellik kalmamıştır zaten.

youtube birbiriyle konuşur gibi yapıp kendiyle konuşan insanlarla dolu. katılmak katılmamak bazlı, oradan öteye gidemeyen, tartışmayı, fikir alıp vermeyi şeytanlaştırmış,fikir alıp vermemeyi, sadece onay aramayı ise yeni bir tür özgürlük algısı haline getirmiş bir "medeniyet" tipi var. youtube küçük bir örnek; dizisinden, popüler müziğine, filmine, bazen gazete yazısı ve yorumlarından, romanlara kadar insanın etrafını içine battığı bir deniz gibi sardığından artık normal algılanagelmiş yoz bir yabancılaştırma, benmerkezcileştirme, yanlış bireyselleştirme, anında tatmine alıştırma, umursamamanın yeni "cool" olduğunu kafaya kazıma bazlı bir kültür. ettirgen çatı kullandım çünkü bu tepeden inen programlarla hükümetlerce gerçekleştirilen bir şey. ayn rand'inden(rand corporation'a adını veren ve atlas shrugged'ı yazan kaltak) thatcher'ına...

iphone'u sevmiyorum. ama steve jobs'dan nefret ediyorum. birkaç sebebi var.
bu burada verilen örnek idi.

ama ben asıl sebepsizce bir şey yapabilen ya da öyle sanan insanları sevmiyorum.
onlar sayesinde yaptıkları her iğrenç şeyin kendilerine hizmet ettiği-bunun tek sebepleri olduğu- insanlar sömürü bazlı sistemler kuruyor. fMRI'a bağlasan kaçı sempatisizliklerini tam serpilmiş psikopatlığa değin kasmış, flekslemiş belli değil.
buradan anlaşılacağı üzere, isediği kadar high functioning olsun, psikopatlardan nefret ediyorum. kendi eliyle adam öldürmeyip sürdürülebilir savaşlar dizayn eden bir huntington mesela.

güce tapan ve her şeye rağmen buna devam eden insandan tam manasıyla nefret ediyorum. tarafını tutup kendini özdeşleştirince o kişi olduğunu sanan insan. kompleksle karışık hayranlık.

güzel bir dünyada yaşamıyoruz. nefretin varlığını geçerli kılan, hatta sağlıklı kılan çok fazla durum var. çok fazla insan.

benim türüm ile onların türü arasında çok açık bir savaş var. bu adam sıradan biri olabilir. zavalı bir köpeğin içinden bir gün şiş geçirdiğinde ben onun seviyesine düşerim çünkü onun türünün genlerine "öç almayacaklar, bodos dal" değil "bunun cezası var" bilgisini kazımak gerektiğine inanıyorum. onu şişlemeye kalkmam tabii ama hapse atılması için uğraşabilirim ve atıldığında onu biri şişlerse içim bir kere olsun cız etmez.

ama seviye düşürmeye sonuna kadar inanıyorum. nefretin belli ölçüde gerektiğine de. değişim başka türlü mümkün değil. ellerinde silahlar olan maymunlarız biz. acayip tehlikeli oyuncaklarla dünyanın anasını ağlatıyoruz sürekli. yakıyoruz, kırıyoruz. hayvan olduğumuzu teslim edelim artık, kaldıramadığımız kadar ilerledik her şeyde.

sırf muhalif olmak için konuyu her yerde siyasete taşıyan insanları sevmiyorum.

Benim en cok destek verebilecegim, belediyenin kaldirimlara park eden araclarin kaldirilmasi konusunda yardim etmesini saglamak olur. Elimde valiz olunca yurumekte inanilmaz zorlaniyorum, bu durumda aklima yurumede zorlanan yaslilar, engelliler vb geliyor.

Görme engelliler için yapilan sari çizgili yollara araçların park etmesi beni en çok sinir eden şey. Her gördüğümde varsa yanimda kagit ya arabaya not yaziyorum ya da trafiğe şikayet ediyorum. Bunların takibi ve cezalandirilmasi noktasında bir sistem oluşturabilirsiniz belki.

şehrinizdeki engelsiz yaşam merkezlerine bir göz atabilirsiniz. üye olma şansınız varsa eğer orada etkinliklere katılıp kendiniz de düzenleyebilirsiniz.

Kaldırımları ve sarı şeriti ihlal eden öküzlere değinmişler zaten.

Toplu taşıma araçlarında her türlü görsel/işitsel duyuruların varlığı ya da tam işlevsel olması açısından belediyelere gidilebilir. Diğer şehirleri bilmiyorum ama mesela İstanbul'da metrolarda böyle bir sıkıntı yokken hala otobüslerde aksaklıklar çıkabiliyor. Bir otobüse ilk kez binenler dahi gideceği yere şaşırmadan zor giderken engelliler için durum çok daha zordur.

metrolardaki asansörler engellilere dağıtılan özel kimlik/aygıt herneyse ile aktive edilebilsin mesela.

böylelikle bazı ayıcıklar fit vücuda sahip olur engelli kardeşlerimiz de asansör sırası beklemez.

kapıyı yaptırsanız?

Site yönetimine gidip otomatik kart sistemine geçilmesini rica edin.

Silecek kaldırarak uyarı atışı yapabilirsiniz.

hocam burası türkiye, birini çektirsen 5 dakika sonra boş gören başka biri çeker aracını. günün 24 saati nöbet beklemen lazım.

çözüm önerilerim;

1) kapıyı yaptırın.
2) hangi yerler boşsa oralara kazık dikin ve kilitli olsun zincirle falan.
3) otoparkın girişine tuzak koyun. sadece kullananların açtığı bi anahtarla falan açılsın.

bunun dışında ne yaparsan yap çekerler oraya o arabayı.

kapıyı yaptırayım buna tamamım ama hiç mi hukuki hakkım yok benim? yani ha adamın biri gelip salonumda yatmış ya gelip arabasını park etmiş ne fark eder ki?

amacım sadece birilerinin bir şey yapmasını engellemek değil, aynı zamanda yaptığı eylemi tekrarlamamasını sağlamak, aracının çekilmesi cebinden çıkacak 200/300 liranın kişiye ders olmasını sağlamak falan.

aklıma gelen bir başka şeyde ücretli otopark yazmak girişe, en azından apartmana para gelir.

hoş hakkını arasan nereden nasıl arayacaksın o da var.

2 dübelle yere çakılan bir parça, ona geçmeli bir demir boru ve asma kilitten müteşekkil engeller var. herkesin park yeri belli oluyor, herkesin anahtarı kendisinde oluyor. çok pahalı bir sistem değil, etkili de. tüm apartman sakinlerine park yerlerini dağıtın, ekstra alan varsa da koysun millet ne olur sanki. kullanınca bitiyo mu da.

Kimse hukuksal yaptirimlardan bahsetmemis. Demek ki yok :)

yaptırım falan yok kardeş. çektir gitsin.

Memlekette çekici terörü denen bir şey var, bölgenize bakan çekicinin bağlı olduğu vakıf otoparkına ulaşın. Seve seve çekerler, ama çekmeden önce kayıt olması için 155 ya da belediyeyi arayıp başvurmanızı isterler herhalde.

Kapıyı yaptırmadan çözüm bulamazsınız, her gün bir araba çektirseniz de yerine yenisi gelir.

Polisi arayıp bu aracı çekin desen polis neye dayanarak çekecek?
Belki o araç apartmana yeni taşınan birinin aracı?
Hatalı park gibi bir durum yoksa polis müdahil olmaz bence.

herkesin görebileceği bir yere "burası umuma açık bir otopark değildir. apartman sakinleri dışında otoparka park edecek uyanıkların araçları itina ile çizilecektir" diye rahatça okunabilecek bir yazı asın. çizmeseniz bile araçlarına zarar gelme korkusu araç sahiplerine yeter. böylelikle hepsini olmasa da büyük çoğunluğun ayağını kesersiniz.

ben de kamu kurumlarının araçlarını park edebileceği bir lokasyonda oturuyorum. şöyle bir önlem aldım.

2.5 metre arayla şu aparattan iki tane koyarak kendi aracım için bir alan yarattım.
www.google.com.tr

ortasına da şu kilitten koydurdum.

www.google.com.tr

bunu kilityorsunuz o alana hiçbir araç giremiyor. 200 lira civarına yaptırabilirsiniz.

www.google.com.tr

www.google.com.tr

www.google.com.tr

Hayır

Ben bi kere buraya bir duyuru açmıştım. Başlık da "artık yapamıyorum" idi. Intihar düşüncesi ile değil iç dökme olarak açmıştım. Bir saat içinde o kadar çok mesaj attınız ki intihar ediyorum sanıp. Çok tatlısınız lan.

Bu da böyle bi anımdı.

Düşündüm, sonra mücadele etmeye ve kendimi kabullenmeye karar verdim.

evet ama nedenini böyle bir yerde söylemek istemiyorum, benim için çok ağır bir şeydi.

Arada bi düşünüyorum. Benimki biraz felsefi. Mutlu olduğumda da düşünürüm bazen. Gitgide yaşlanıyorum. 60-70 yaşıma geldiğimde ne halde olucam acaba diye düşünüyorum. O kadar yaşamaya değer mi? Bir anlamı var mı? Ben burada ne yapıyorum? Öyle de ölücem böyle de... Vs vs.

İntiharımı kaldıramayacak insanlar olduğundan etmemişimdir belki de. Öyle biri kalmazsa belki ileride ciddi düşünürüz intiharla.

Şimdilik koşmaya devam. :)

hiç düşünmedim.

Olmuştur herhalde ergenlik saçmalıkları zamanında ama bir süre önce babamı bu şekilde kaybettiğimden "intihar" konusunu hala zaman zaman düşünürüm. Ölsem keşke, gibi değil de, bu nedir, nasıl olur, niye istenir, vs. anlamaya çalışıyorum bir kabullenişle. Ama kendimi öldürmek gibi bir niyetim olmadığı gibi, bunu bir geyik meselesi haline getirenden de tiksinirim. ("x yaparsanız/yapmazsanız öldürürüm kendimi" gibi yapmayacağını bile bile tehdit unsuru olarak kullananları kastediyorum.)

düşündüm ve hatta girişimde de bulundum. o zamanlar sevgilimin terk etmesi yüzünden bunalıma girdiğimi düşünüyordum ama şu an daha ziyade her şeyin üst üste gelmesi, en tehlikeli yaşlarda tamamen yalnız kalmammış diye düşünüyorum. çünkü o zamandan sonra çok daha fazla sevdiğim bir sevgilim terk etti, çok üzüldüm falan ama intihar etmek aklımın ucundan bile geçmedi.

18 yaşındaydım, üniversiteye yeni başlamıştım. önceki bir yıl içerisinde ailede büyük sorunlar yaşandı, son bir yılı teyzemin yanında okudum. bu süreçte sınıftan birkaç arkadaşım dışında görüştüğüm, sevdiğim vs. kimse yoktu. sevgilimle ilişkim de uzak mesafe ilişkisiydi zaten.

sonra üniversiteye başladım, terk edildim. yurttan nefret ediyordum, okulu ve şehri hiç sevmemiştim, sevgilime çok bağlanmıştım vs. onunla ve üniversite macerasıyla birlikte çok sert bir şekilde uyanmıştım bir nevi: lisede hayalini kurduğum güzel gelecek diye bir şey yoktu. hayallerim paramparça olmuştu, büyük ölçüde yalnızdım, hiçbir şey istemiyordum.

hal böyle olunca hepten içime kapandım ve zamanla çok ağırlaştı durum. en sonunda intihar etmeye kalktım, bir sene tedavi gördüm, 2-3 sene sallandım vs. sonra toparladım. ultra depresyon ve intihar girişimi kısmı 8 ay, "iyileşmeye çalışıyor ama paralize" durumu 1 yıl, "intiharı düşünmüyor ama hala sığır gibi yaşıyor" kısmı 2 yıl sürdü. 18-22 arası yıkıldım.

şu an 24'üm sekste güçlüyüm. kamyon gibi, tank gibi geri döndüm. yaşamayı hiç olmadığı kadar seviyorum, büyük konuşmak gibi olmasın ama intihar edeceğimi asla düşünmüyorum. çok gaza geldim şarkı paylaşayacağım,

www.youtube.com

Dini inancımdan dolayı çok düşünmedim intiharı.
Ama bu konu aklıma takıldığımda, İsmet Özel'in şu sözleri geliyor aklıma, 40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun."
Yeterli olmuştur bence.

evet. sonra yavaş yavaş ölmek daha zevkli geldi.

"Kendimi öldüreyim, kurtulayım" olarak bireysel anlamda düşünmedim ama bir iki farklı olay sonrasında o ruh halinin nasıl bir şey olduğunu düşündüm.

Birisi bir tanıdıktı, borçlarından dolayı intihar etti ki borçları da öyle atla deve değil, 50-60 bin lira bir paraydı. Sanıyorum uzun yıllar aynı döngülerin ve ticari başarısızlıkların da getirdiği bir yorgunluk vardı.

Bir diğeri ekşi sözlük'te de gündem olan Mehmet isimli kişiydi, videosunu izlediğimi hatırlıyorum, o ruh hali gerçekten korkutmuştu.

Diğeri ise haberini okuduğum yaşlı bir çiftti, kaldıkları otele bir mektup bırakıp çift olarak intihar etmişler. Sebep daha fazla elden ayaktan düşmek, sefalete düşmek istememeleriydi diye hatırlıyorum.

Vücudundaki tüm hücreleri yaşama odaklı bir canlının kendi hayatını sonlandırma fikrini alması çok üzücü. Yukardaki durumlardan ilkinde insan ister istemez bir tarafta o parayı can sıkıntısından gözünü kırpmadan harcayabilen insanları düşünüp sinir oluyor. İkinci durum ise gerçekten ürkütücü; ortada bir hastalık ya da maddi güçlük yokken, birçok insanın imreneceği bir hayat yaşayan bir insanın karanlığa saplanması, bunalıma girmesi ve bir türlü o kısır döngüden çıkamayıp kendi hayatını sonlandırma fikri çok korkutucu. İlk durum için "Ben yapmam yaa" diyebiliyorum ama bunun için o kadar emin olamıyorum, zira hepimizin hayatında amiyane tabirle boktan zamanlar oluyor, o boktan zamanların bitmediği, daha da kötüleştiği, her şeyin soluklaştığı bir senaryoda ayakta kalabilmek, pozitif olabilmek ve devam edebilmek çok güçleşebilir. Son olay ise ilk ikisinden çok farklı, çok daha kaçınılmaz bir gerçek. Etrafımızda sevdiğimiz insanlar da olsa yaşlanıyoruz, hayat gittikçe zorlaşıyor; işin kötüsü kendimizi bir şekilde idare ediyoruz ama hayat arkadaşımız da gözlerimizin önünde adım adım kaçınılmaza yaklaşıyor. "Ben olmazsam ne yapar" diye düşünmemek de, "O olmazsa ben ne yaparım" diye düşünmemek de mümkün değil ama bunları oturup, karşılıklı konuşup "E ikimiz de olmayalım o zaman" diye karar vermek ve bunu uygulayabilmek çok ilginç ve yine bir o kadar ürkütücü bir durum.

Planlı mlanlı düşünmedim hiç, niyetim de olmadı ama dışarıdan bir güçle ölmenin cazip geldiği, “Şu an tır çarpsa da kurtulsam”, “Şuracıkta küt diye ölsem hayat ne güzel olur, çekmem şu an çekmek zorunda kaldığım şeyi”, “Gelecek güzel günlere tüküreyim” dediğim çok oldu. Çözülmeyen sorunların birikimli yorgunluğu, bıkkınlığı, kendimle ilgili hayal kırıklıklarımın olması nedeniyle öyle düşünüyorum; yine düşünebilirim. Ölümden korkuyorum ama isteyerek çıkamayacağım, zemini olmayan bir balkon kapısı gibi o seçeneğin orada olması rahatlatıyor beni. “En kötü ölürüm, ne olacak ki” deyince sorunlar o kadar büyük görünmüyor niyeyse ve çok fena rahatlıyorum, tır çarpma isteği de geçiyor, ironik bir şekilde hayat daha çekici görnüyor. Ölmek çekici gelmiyor, ürkütücü geliyor ama ölmenin varlığı ve arada aklıma getirmek hayatı daha değerli yapıyor.

Bir kere uçakta o kadar çok korkmuştum ki, “Ne olur öleyim, ne olur öldür beni ve bunu çekmeyeyim” diye hıçkırıklarla ağlayarak abime yalvarmıştım. O an elimde kesici, delici bir şey olsa kendime rahat zarar verirdim. Türbülansa girmiştik. :) Sonra zaten utancımdan herkes bavulunu alana kdar tuvalette saklandım, herkesten sonra ortaya çıkıp bavulumu aldım.

14 yaşından beri düşünüyorum

Düşündüm ve uygulamaya da geçtim. O gün için hep "keşke" dedim, "iyi ki" diyeceğim günü bekliyorum ve bu sebeple yaşıyorum sanırım.

Arşive atabilirsiniz başkalarının görmesini istemiyorsanız.

Hesabi silin. Sonra yeniden acin.

Ne kadar zaman istiyor bilmiyorum ama ben kapattıktan sonra kendi kullanıcı adimi tekrar alabilmistim.

En sevdiği kitaplar aslında birbirinden tamamen alakasız/ayrı kitaplar olduğu için çok da önemli değil. O yüzden - bana göre- güzel bir kitap önermem yeterli diye düşünüyorum: sophie’s World – Jostein Gaarder

(bkz: underground ya da çağımızın bir kahramanı) - vladimir makanin

birbiriyle alakasiz dunya klasikleri.
tolstoy'dan önerin bari. savaş ve barış olabilir.
veya victor hugo - bir idam mahkumunun son günü

edit: buna niye tik koymadın yav? bunları ben yazmadım :D

dorian gray'in portresi

çavdar tarlasında çocuklar - j. d. salinger

hesse-demian
gaarder-portakal kız
rousseau-yalnız gezerin düşleri
rand-hayatın kaynağı
salinger-franny ve zooey
lee-bülbülü öldürmek
celine-gecenin sonuna yolculuk
kundera-var olmanın dayanılmaz hafifliği
greer-max tivoli'nin itirafları

Gecenin Sonuna Yolculuk - Louis Ferdinand Célin

herman hesse - siddharta veya hesse’nin herhangi bir kitabi

Katip Bartebly +1
Kağıt ev
Sineklerin Tanrısı
Zincire Vurulmuş Prometheus
Onca yoksulluk varken
Drina Köprüsü

Bu kitaplarin 7si benim de en sevdiğim kitaplardan.

Ek olarak önerebilecegim;
Çanlar kimin için çalıyor ?
Nietzsche ağladiginda
Gazap üzümleri
Yeraltından notlar

How to read a book - Mortimer Adler

conrad - karanlığın kalbi

céline - gecenin sonuna yolculuk +1

ek olarak:
andré gide - kalpazanlar (kesinlikle beğenecektir diye düşünüyorum)
georges perec - W
paul nizan - fesat

Hocam çok fazla böyle örnek var. Biri herhangi bir şairin imzasıyla bir tweet atıyor o tweet patlayınca herkes o kişiye ait zannediyor sonra. Geçen bir edebiyat sitesi Can Yücel'e ait olmayan şiirleri tek tek paylaşmıştı mesela. Oğuz Atay'a ait olmayan birçok cümle ona aitmiş gibi paylaşılıyor özellikle Olric'li olanlar. Google'a yazıp bakmak en basiti sanırım. Kitap alıntı sitelerinde vs varsa ve birkaç kez kitap ismi ve sayfa numarasıyla doğrudur diye düşünürüm ben. Ya da makalede vs kullanılmışsa.

başlığı okuyunca aklıma şu şarkı geldi, dinleyiniz.

www.youtube.com

Ah bir bitse keşke. Hala bitemedi. İki yağmur yağdı bugün ama hava hala sıcak. Gördüm gerçi bugün hırka giyen 1-2 kişi. Şaşıyorum gerçekten.

Geçen sene hiç kış olmadı neredeyse. +1 Bu sene umuyorum ki hatırlatacak kendini.

Bahar ayları gezip tozmaya daha uygun bence. Yazın işimi bitirip eve dönme derdindeyim hep. Aksamlarının tadı tabii ki daha farklı oluyor ama bahar ayları tercihimdir.

dün okula giderken kapşonlu falan giydim ben de ama bugün sıcaktı(izmir) gerçi geceleri ve sabaha karşı baya soğuk iki üç gündür.

Ben yazı seviyorum ya. Çok terleyen biri olsam ve beni rahatsız etse de kışın üşümek, kat kat giyinip rahatsız olmak ve öyle de terlemek falan çok rahatsız ediyor beni. Yazın en azından şort tişört giyiyosun terlesen bile.

Tatil açısından 20 gün avrupa gezisi yaptım, dünya kupası izledim, boş boş yattım derken zaten 3 eylülde okul açıldı. Avrupa gezisi kurtardı bu yazı baya iyiydi o

ben çok mutluyum yaz bittiği için. ligler başladı, okullar açılıyor, millet işine gücüne dönüyor...

yazın fakir olduğum için hiçbir şey yapmadım, iş geldikçe çalıştım sadece. insanlar tabii ki eğlensin, dinlensin ona lafım yok; "ben yapamıyorsam başkası da yapamasın" diyen birisi değilim ama 40 derece sıcağın altında öyle işsiz güçsüz mal mal yatmaktan ve konuşmak, görüşmek isteyebileceğim herkesin bir yerlerde eğleniyor olmasından sıkılmıştım ben.

yaz mevsimi kendine has güzelliklere sahip, kabul. gelgelelim ben diğer üç mevsimi daha çok seviyorum, özellikle sonbahar ve kışı. iş-güç temposu yorucu ve can sıkıcı olabiliyor ama bence asıl hayat sonbahar ve kış aylarında yaşanıyor. yeni dönemler, yeni sezonlar başlıyor hayatlarımızda. işlere, okullara dönüyoruz. alıştığımız düzene, çevreye, arkadaşlara... yeniden toplumun işler parçaları haline geliyoruz. evet dünyayı kurtarmıyoruz, önemsiz insanlarız belki ama olsun. ben pazartesi sabahı uyanıp bir şey için bir yere gitmek zorunda olmayı, kendimi "faydalı" hissedebilmeyi seviyorum.

bu açıdan çok mutluyum vıcık vıcık sıcaklığıyla insanı bunaltan yaz gittiği için. o buradayken onu da seviyordum ama yeter yau gitsin artık. okula gidelim, sınavlarımıza çalışalım, kendimize bir şeyler katalım vs... benim için hayat bu şekilde daha güzel.

***

şimdi "ulan sen köle ruhluysan, boş kaldığında kendini işe yaramaz hissediyorsan yazın suçu ne? sen salaksın!" diyebilirsiniz. haksız sayılmazsınız. hem fakir hem tembelim. yazın yapacak bir şey bulamıyorum. eğer cebimde yazı geçirebilecek param varsa gidip 40 derece havada garsonlukla falan uğraşmak da istemiyorum açıkçası. bölümümü seviyorum, haliyle okula gitmek veya alanımla uğraşmak bana keyif veriyor, "okul açılmasın" diyenlerden değilim; aksine, tatiller bana fazla geliyor çünkü tatillerde bir şey yapmıyorum. tatil hak edecek kadar yorulmuyorum, tatil hak etsem bile hakkıyla tatil yapacak durumda değilim zaten.

o yüzden hoşgeldin sonbahar, hoşgeldin kış öncesi. sonra da hoşgeldin kış. TİLİLİLİLİ.

Bir an önce bitsin de tekrar bahar gelsin.

2 ay boyunca 100 metre çaptan çıkmadım desem yeridir. 36 derece odada sıcaktan uyuyamadım.

şimdi süper. serin en azından.

yaz biterken sanki sevgilim beni terk etmiş gibi oluyorum.

www.youtube.com

bir bulut saklıyor..

ooo tam benlik duyuru olmuş..
önce yaz okulu vardı beleşten not ort. yükselttim.
sonra tatil 1 hafta antalya.
bayram geldi kuzenlerle takıldım her gece yakındaki barlara falan gittik. yarın kuzenleri yolcu edicem kış boyu anılarımızı düşünüp iç çekerim.. bi de her gece apayrı aşk kadın ruhundan anlamıyor albümlerini dinledim.. yani bu yaz çok güzeldi.

işle alakalı tavsiye verebilecek kadar yetkin göremiyorum kendimi, o kısmı diğer arkadaşlara bırakayım. ama benim söylemek istediğim tek şey, hayatı kendine zehir etme. ben de aynı senin gibiydin. uzun süre işsiz kaldım, annem babam çok fazla olmasa da arkadaşlarım çok laf sokuyordu. kimseyle görüşesim yoktu iş durumunu soracaklar diye. iyice karamsarlığa kapılmıştım. ama bunun gerçekten faydası yok. eninde sonunda bir işe giriyosun ve sonra her şey kendiliğinden geliyor. belki hayalindeki maaşlarla hayalindeki büyük işleri yaparak başlamayacaksın ama mutlaka bi şeyler olacak. hayat böyle şeyleri kafaya takıp sağlığını bozmak için çok kısa. olabilecek her türlü işe başvur, arkadaşlarına haber ver, onlar cv'ni versin bi yerlere. mutlaka bi şeyler olacaktır, er ya da geç. bu kadar taktığına değecek bi şey değil işsizlik. herkes öyle dönemler yaşıyor.

hocam freelance çeviri yapsan? hem evinde çalışırsın kafa rahat olur hem para kazanırısın. en azından iş bulana kadar deneyebilirsin bence.

Tercumanlarin isi zor, yasiniz genc oldugu icin evs'i onerecegim, belki gittiginiz yerde bir kapi acilir. Bir de oralardaki okullara bakin (bakmadiysaniz yani)Almanya'da Turkce ogreten bir okutmanla tanismistim.

@ nathanieltroy Belki dediğin gibi gerçekten büyütülmemesi gereken bir şeydir ve gerçekten de düzelecek bir şeydir. Ama sen de biliyorsun ki bu çaresizlik hissi yakaladı mı bırakmıyor. Bazen tam olacak gibi oluyor ama tekrar başa sarıyor. Dediğin gibi sürekli iş arıyorum ama bir şey olduğu yok.

@ acemi Özel dersi falan biraz düşünmüştüm daha önce ama bu tarz şeyler sadece günü kurtarır. Almanya mevzusuna gelince kaçaklık bana göre değil . Bu resmen bir yaşam savaşı olur :)

@ signore Freelance çeviride de sömürü çok, emeğinin karşılığını alamıyorsun bazen. Komik rakamlar için resmen eziyet çekiyorsun.

@ xportant Kendi isteğimize göre bir fırsat yakalayamıyorsak neden burada kalalım ki? Burada doğup büyüdük diye burada kalmaya mecbur değiliz. Belki de başka yerde istediğimiz düzeni kurabileceğiz. Bunu kimse bilemez.Ayrıca iş güç sahibi kişiler kendi düzenini kurmuş kişiler, neden bütün düzenlerini bırakıp gitsinler?

@ geçerkenuğradım Aslında EVS yapmak istiyordum. Bayağı araştırma yapmıştım. Çankaya Belediyesi' ne danışmaya gittiğimde ülkelerle kötü ilişkiler yüzünden proje gelmediğini ve durgun bir dönem gecirdiklerini söylemişlerdi. 9 ay önce yılbaşı zamanlarında sormuştum. Okul olayını da araştırayım bir. İyi bir tavsiye verdiniz. Teşekkür ederim.

İnatçılığın yeryüzündeki temsilcisi, direkt gönderen kuruluşa gitmek yerine ev sahibi kuruluşu kendiniz bulun veri tabanından, yahoo evs grupları da vardı, bir araştırın. Gönderen kuruluşlar proje olduğunda genelde tanıdıklarını gönderiyor, o yüzden siz hosting kuruluşu bulmayan çalışın ilk önce.

Hocam KPSS istemiyorsunuz, yüksek lisansla uğraşamam, freelance iş olmaz diyorsunuz. Özel ders günü kurtarır kurtarmasına ama en azından bir işiniz olmuş olur. Evde iş bekleyerek ayağınıza hiçbir şey gelmez. Bu tarz bölüm mezunlarının kendini geliştirmesi gerekiyor ne yazık ki, duyuruya yazmakla olmuyor maalesef. CV'nize yazacağınız büyük küçük deneyimleriniz olsun. Bu işlere bakım bence.

@ geçerkenuğradım Evs' nin kendi sistemindeki ilanlara bakmıştım, çoğu gönderen kuruluş istiyordu. Yahoo gruplarına falan bir baksam iyi olur dediğiniz gibi. Teşekkür ederim tavsiyeniz için.

@ black holes in the İnsan para kazanmanın tadını alınca bu tür şeylerle uğraşmak istemiyor gerçekten. Nasıl olur bilemiyorum ama zor bunlarla uğraşmam. Belki freelance çeviri olabilir. Bilemedim.

İnternette yazarı Can Yücel diye geçiyor ama çok emin değilim ben, yine de doğum günü için güzel çok güzel bir şiir;

Bugün dünyayı istediğin bir renge boya
Rengarenk batan günü al karşına
Bir renk de kendinden kat
Çocuklar gibi saf, temiz ve berrak
Kapat gözlerini bir hikaye yarat
Vazgeçme hissedilir biraz da sıcaklığını kat
Kalbindeki elleri bırakma sıkıca tut
Çünkü varlıktır sevgiye en güzel kanıt
Yalnızlığın saltanatını sür, sür ama
Birikmiş sevginden, herkese bir parça ver
Bir tebrik, bir arama bin umuttur insana
Mutlu yıllar, mutlu yıllar sana..

Attila İlhan - Sen Beyaz Bir Kadınsın

Ne güzel düşünmüşsünüz. Edip dediniz, aklıma Umuş geldi. Yeni bir yaşın başlangıcı için hoş olabilir.

Bütün iyi kitapların sonunda
Bütün gündüzlerin, bütün gecelerin sonunda
Meltemi senden esen
Soluğu sende olan
Yeni bir başlangıç vardır

Parmağını sürsen elmaya, rengini anlarsın
Gözünle görsen elmayı, sesini duyarsın
Onu işitsen, yuvarlağı sende kalır
Her başlangıçta yeni bir anlam vardır

Nedensiz bir çocuk ağlaması bile
Çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır

Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....
N.Hikmet - 1932 Birinciteşrin 5, Çarşamba gecesi
Nâzım HİKMET

ufak bir şiir dediğin için:

Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.

veya, özdemir asaf'ın mezarında yazılı olan.

Sevgi ise sevişeceğiz seninle
Kavga ise dövüşeceğiz seninle
Ölümü de paylaştığımız yaşamda
Ortaklaşa bölüşeceğiz seninle

olabilir.


eğer biraz daha uzun yazabilme şansınız var ise değerli metin altıok'un bu şiirini de çok severim.

''Ben şimdi biraz da
Senin için görüyorum;
Gökyüzünün parlak,
Bakış seken mavisini.

Ben şimdi biraz da
Senin için duyuyorum;
Gecenin o sarsak,
Yokuş çıkan ezgisini.

Ben şimdi kanayarak
Senin için yaşıyorum;
Sazan derisi gibi
Günlerimi külle soyarak.''


veya ahmed arif severseniz şu kısa dizesini yazabilirsiniz:

''seni baharmışsın gibi düşünüyorum,seni diyarbekir gibi
nelere nelere baskın gelmez ki seni düşünmenin tadı..''

Bugün özel bugün güzel bir gün
İçimde tarifsiz bir huzur var
Bütün gece dua ettim yine
Ne güzelmiş senle yaşananlar...

Bu sabah çok erkendi uyandım
Karanlıktı hala tüm sokaklar
Yağmur Yağdı, yıkandı tüm şehir
Güneş açtı bütün hatıralar

Takvimlerden bir gün daha düştü
Bir gün daha gidişinden sonra
Ben iyiyim ağladığıma bakma
Alışmak zor sensiz yaşamaya...

Doğumgünün kutlu olsun canım
Mutlu olsun benim diğer yarım
Doğum günün kutlu olsun canım
Yanındayım yerim senin yanın

Eşyaları tek tek toparladım
Uzun uzun resimlere baktım
Iki damla aktı gözlerimden
Sevdiğin bir türküyü fısıldadım

Doğumgünün kutlu olsun canım
Mutlu olsun benim diğer yarım
Doğum günün kutlu olsun canım
Yanındayım yerim senin yanın


Şiir
bugün özel bu gün güzel bi gün,
bu sabah senin merhabanla kucakladım dünyayı,
senin gülüşünle gülüyorum.
seni çok sevdim ya! ondan çok güzel bu dünya.
gözümdeki yaşlar akacaksa, varsın bugün aksın.
yalnız çocuklar, yalnız ağlarlar.
ağladığıma bakma, ben iyiyim,
hayat adil değil.
doğum günün kutlu olsun canım,
mutlu olsun benim diğer yarım.
doğum günün kutlu olsun canım,
sana ait benim tüm hayatım...

dinlemek istersen:
www.youtube.com
www.youtube.com

edit: elbette sana uymayacak sözler var, uyanları ayıklarsın artık :)

Çok tatlı bir soru.

Sorunun cevabı olmaz ama böyle tatlı bir soruya cevap yazmak istedim. Başka bir zaman kullanırsın belki. Çok sevdiğim bir şiirdir;

Yahu kadın
Ben seni darmadağın seviyorum,
Nedir bu derli toplu olacağım derdi
Saçın dağınıkmış,
Üstün başın berbatmış,
Yüzün gözlerin yorgunmuş,
Bunlardan bana ne
Geceler boyu yüzüme gözüme bulaşan başkası sanki
Ben seni benim dağınıklığıma karışasın diye sevdim

Hangi ağacın bir diğerine karışmış kökleri düzgün ki
Hangi dağ bir öbürünün hizasında
Hangi göl kıvrım kıvrım değil
Hangi bulut öyle, onlar kadar dağınık
Onlar kadar güzelsin diyorum,
Uzayan gölgem ol,
Karanlığınla bile dokun, yeter diyorum,
Dinletemiyorum

Bana da bir arkadaşım yazmıştı çok hoşuma gitmişti, Turgut Uyar'dan:

ne yaş bilirim ne yaş günü bilirim
saygın bir kiremit gibiyim

sıcaklığın yayılmışsa dünyaya
bak işte bundan payımı alırım

Mobilim imla için sorry

Tabii lan manyak mısın.

Şimdi sen bi yatağına uzanıp high hopes dinle bakalım sağlıklı kalabilecek misin? Depresif şeyler fazla dinleme. Ne yaparsan o olursun.

(bkz: durduk yere adamın amına koyan şarkılar)

Oyyy, hem de nasil! Karaktere etkisi daha uzun surede olabilir. Uzun vadede dinledigi muzigi artik icsellestirip butunlesiyor insan ama kisa vadede anlik ruh hali ile oyun hamuru gibi oynayor valla. Sarkisi bile var "Coktan unuturdum, ben seni coktan. Ah bu sarkilarin gozu kor olsun" diye.

evet böyle bir bilimsel araştırma var.

Zamanında bilimsel bir araştırma okumuştum, hatta ingilterede yapılmış diye aklımda kalmış, neyse ona göre düzenli müzik dinleyenler dinlemeyenlere göre daha fazla depresyona giriyorlarmış.

Dikkat edin damar müzik demiyor, hangi tür olursa olsun.

O ara son çare hele Bi de bunu deneyeyim dedim, işe yaradı.

Ha şimdi de duygusuz donuk biri oldum çıktım. Orası ayrı

www.youtube.com sence?

Sizin tam da High Fidelity/Ölümüne Sadakat okuma zamanınız gelmiş bence, Nick Hornby romanı.

"What came first, the music or the misery?" diyor orada da.

Listemdeki en hareketli şarkı Tarkan'ın Karma albümündeki şarkılardır o kadar diyorum. Özellikle progresif rock insanı çok depresif bir hale sokuyor. Halim böyle olduğu için mi prog dinliyorum yoksa prog dinlediğim için mi bu haldeyim bilmiyorum...

bilimsel dayanağım tabii ki yok ama şarkılar benim ruh halimi ve hayata bakış açımı çok ciddi oranda etkiliyor. hatta bazen bunun sağlıksız olduğunu, duygusal açıdan sorun yaşadığımı, manipülasyona çok açık olduğumu hissettiriyor.

gerçi şarkıların ve sevdiğim müzik türlerinin beni dönüştürdüğü adamı seviyorum diyebilirim. ben genelde güç bulmakta, kendisini disipline ve motive etmekte zorlanan biriydim. sürekli "demir gibi" müzikler dinliyorum. şimdilik çok şükür çok daha iyiyim, vücut bile çalışmaya başladım 500 kiloluk halimle. şu an bana iki tane katy perry şarkısı dinlet yarın yine saçmasapan biri olurum. ver endüstriyel metali, ver kızıl ordu korosu'nu tek elimle tencere bükerim jsfjsk.

bu arada yanlış anlaşılmasın katy perry dinleyen salaktır demiyorum, kişisel olarak bana hiç uymuyor, o yüzden.

halihazırda depresif olmaya meyletmişsen evet yardımcı olur ama sevgi kelebeği gezdiğim bir gün depresif şarkı dinlemek istemem ki zaten? depresif şarkıyı depresif hissettiğimiz için dinleriz, ben çok mutluyken müslüm gürses dinleyen birini görmedim mesela.

çok mutluyken zorla bir odaya kapatıp müslüm dinletseler depresif hale geliriz ama işin doğası böyle değil, o yüzden uzun yıllar depresif şarkı dinlemiş olmak için halihazırda depresif olmak gerektiğini düşünüyorum; bu da şarkının en fazla "ayak uyduruyor olma" durumunu destekler.

aksine melankolik şarkılar depresif durumu iyileştirir, bununla ilgili yapılmış çalışmalar okumuştum.

Alzheimer'ın türleri var. Anneannem bu hastalıktan muzdaripti, ben sesini bile hatırlamıyorum on üç sene beraber yaşamamıza rağmen. Konuşmuyordu hiç. Dedem ona sürekli bir şeyler anlatsa bile en ufak bir mimik bile yoktu. Bu durumda ne yapsak kar etmedi zaten. Geçmiş olsun.

Alzheimer ve şizofreni farklı hastalıklar ve farklı yaklaşım gerektirebilir.
Ben alzheimer tecrübemizi anlatayım. Çok dikine gitmemek gerekiyor kişinin, küsüp hayattan tamamen soyutlanması daha kötü ve hastalığı hızlandıran bir şey. Krizlerini söylemeyin, detaylarını paylaşmayın. Ama sadece onun kontrolünde bir şey bırakmayın. Yemek yapsın örneğin ama ateşi kontrol edecek biri olsun mutlaka çevrede. Evde yanlız bırakmayın.

şizofreni değil de bipolarla ilgili bir şeyler ekleyebilirim ben de. manik dönemde yaptığı şeylerle ilgili konuşma çok geçmiyor bizde, kendi içinde ne yaşadığını bilmiyorum ama galiba kendi de yaptıklarının aşırı olduğunun farkına varıyor. dönüşü olanlardan dönmeye çalışıyor, fakat bazılarından da yine de pişmanlık duymuyor. bazı yaptığı hatalara bilmiyorum yaptık işte diyor, zaten daha fazla bir şey diyemiyorsun ne kadar suçlayabilirsin ki. pişman olmadıkları için zaten bir şey söyleyemiyorsun. hala kendini haklı görüyor çünkü.

Alzheimer için şunu söyleyebilirim: hangi tavır size en az zararı ve en fazla faydayı veriyorsa onu takının.

Çünkü ne konuda diretirseniz diretin hiç bir ilerleme kaydedemezsiniz. Sadece hastanın çevresine verdiği etkinin boyutu değişecektir.

Alzheimer başlı başına unutma problemi olduğu için birey hastayken kendisinin normal olduğunu zanneder. Şizofreni'de bu durum her zaman böyle değil.

Burada önemli olan ise hastayı tedavi yoluna iknaya çabalamak olacaktır. Alzheimer'ın aksine şizofreninin tedavisi mümkün. Çünkü konuda yetkin değilseniz olayın akışı hiç de istemediğiniz bir biçimde tam aksine doğru gelişebilir.

hayran olmamak elde değil. inanılmaz güzel şeyler var ve sayfa, fotogtaflar çok iyi.

ürünler oyuncak gibi durmuyor ama neyin satılık olup neyin olmadığı belli değil. tek bir ürünü öne çıkaran resimler olsa ve fiyat belirtilirse daha anlaşılır olur. bu halde kafa karıştırıcı olmuş.

logo çok itici, logoya acilen el atılması lazım.

resimlerin yanına ürünün bir videosu ya başka açılardan resimler eklenebilir. kaydırarak bakar insanlar. tek fotoğraf bir ürünü alma kararı vermeye yetmiyor çoğu zaman. ne kadar görsel, o kadar iyi.

@mehmed resad :) çok teşekkür ederim herkes de bunu söylüyor ama kimse bişey sormuyor. aslında takıpcı 250 cıvarı ama sayfayı 1000 kişi görüntülemiş görünüyor yani gelip bakıp gitmişler demek oluyor yani beğenmediler beğenseler takip etmezler miydi?

-isim güzel,
-bence de logoyu daha da iyi yapmak lazım. ve font da sıcak durmuyor,
-en önemlisi fotoğrafların fonları neredeyse hep gri.

sayfaya girip gözünü kıs ve sadece renklere bak. ürünler ve fon aynı tonlarda olduğu için işlerin ön plana çıkamıyor ve nötr kalıyor. işlerin daha renkli olsaydı gri üzerinde giderdi.
bu yüzden fonda daha canlı ve pastel tonlarda sıcak-soğuk renkler kullanırdım ben.

www.google.de

@sir gawain logo çok mu itici :( baya kafa patlatarak tasarladık ya
hocam fotoğraflardaki herşey satılık çünkü tek bi ürün yok ki bardakta satılık tabakta
fotoğrafların çoğu kaydırmalı detay görüntü var daha yakından aslında ben de mükemmel değilim ürün fotoğrafı nasıl çekilir bilmiyorum tabi şuan böyle bişey için bütçem de yok.
fiyatları da instagramda ürün satan çoğu satıcı yazmıyor ki direk dm ye yönlendiriyor insanları ve itici olmaz mı altında fiyatının yazması?

@a man alone logo köşeli olduğu için yazı fontu da köşeli oldu minimal olsun derken en son bu çıktı :( üzüldüm şimdi logom beğenilmeyince işlerin üzerindeki desenlerin en iyi anlaşılması için pastel tonlar tercih etmeye çalıştım. aslında daha doğal görünmesinden taraftarım hatta belki ürünlerle gerçek bi kahvaltı hazırlayıp çekmek ne bileyim.

bir de logoyu değiştirmem için çok geç marka logo tescil vs herşeyi aldım :( mühürler kartvizitler vs

hocam hemen bir çekiliş yapın. Instagram hesabı bol takipçili bir arkadaşınız varsa anlaşın, çekiliş şartlarına beni ve ...'Yı takip etmek yazın takipçi kazanırsınız. Instagram'da reklam da veriliyor artık o seçeneğe bakabilirsiniz. Bence güzel ama fiyatları yazsa daha mı iyi olur sanki?

@muti siler miyim hiç bekliyorum :) ya o yapılır da hep burası üzerinden satmayacağım sonuçta planım bi süre sonra internet sitemden satmaya başlamak baya pos makınem fılan var dırek satın alınsın benden fıyat gelmesını beklemesın ınsanlar kaç yıl sonra olur bu tabı bılemıyoum :( neyse her yerde farklı logo bacaba çakma site mi dolandırıcı mı yoksa başkası mı soruları ve algıları olur diye.

@black holes in the sky 1000den fazla takipçisi olan kimseyi tanımıyom kesin çok para istiyodur çok takipçililer o işbirliklerine belki instagram reklamı olabilir ama fiyatlar ne yine bilmiyorum.

Gayet harika bir sayfa olmuş. 1 kişi 1 kişidir diye takip ettim. Umarım zamanla daha büyür. Bol şans.

ben logoyu çok beğendim. tabii yanlış anlamadıysam :) bodrum evlerine benzettiğim için.

ürünlerinizi de çok beğendim, aslında pek ekstra bir fikrim yok ama naçizane ilk izlenimim sir gawain'in dediği gibi neyin satılık olup neyin olmadığı gibi bir düşünce oldu. "tamamı el yapımı ürünler dükkanı" cümlesi haricinde bir belirteç yok gibi sayfada, öyle olunca da sanki "tasarım sayfası" tarzı yerler gibi sadece güzel çanak çömlek dekorasyon fikirleri paylaşıyorsunuz gibi olmuş. görsellerin üzerine yazı yazmak falan olabilir mi acaba? mesela çekiliş önerisini kullanacaksanız onun için de atacağınız resmin üzerine bir şeyler yazabilirsiniz diye düşündüm, sadece tıklayınca açıklamada görmek yerine.

@bir garip melek evet evet aslında bodruma yönelik kimliği olan ürünler üretmek ilk çıkışımızdı ama şimdilik ordan yürümüyoruz teşekkür ederim belirteç kullanıcam

Sayfaya bakınca güzel şeylerin fotoğrafını çeken birinin sayfası, güzel sanatlar, el sanatlar vs gibi bir izlenim oluşuyor.

Bilgileri okumasam birşey sattığını anlamam, bence fotoğraflarda fiyat da olmalı.

"arkadaşlarım bile fiyat sormuyor" demişsiniz, bütçeme uyup uymadığı hakkında hiç bilgim olmadığı bir şeyi neden sorayım ki?

Sorsam pahalı gelse almasam ayrı ayıp, arkadaşımsın çünkü. Yabancı adam hiç iplemez zaten. Dediğim gibi infoya kimse bakmaz, fotoğrafa bakıp hızlıca geçecek herkes. Ama fiyat bilgisi olsa hem o ürünün satılık olduğunu anlar hem de bütçesine uygunsa bir düşünür.

Fotoğraflarda fiyat bilgisi olmalı, sanat mı yapmak istiyorsun ticaret mi?

Ha bir de logo hakketen tırt. Kedi mi, B mi, 8 mi, ev mi? Belli değil.

Biraz daha yuvarlak köşeli elipsler vs kullanılarak yapılabilirdi sanki, bence geç değil isim değişmeyecek marka tescilin tekrarına gerek yok, illa kafaya takarsan bir logo daha eklersin 300-500 TL bir şey tutar.

Ama bodrumdan markasını tescil ettiysen logonun çok ta önemi yok, logoyu tamamen değişmeden elden geçirebilirsiniz.

Kartvizit kaşe vs zaten para değil. Logo amatör duruyor, üzgünüm.

instagram reklamı verin, takipçi arttıkça soran olur. ürünler gerçekten çok güzel, takip ettim bende.

aldim takibe, kadin girisimcisiniz ve alsat yerine bir sey uretiyorsunuz. tebrikler!

logoyu hic sevmedim.

butik olsaniz arada yeni urun gelecegi icin takip edilebilir ama insan kac yilda bir kahvalti seti alir ki? o yuzden takipci olayinda o tarz sayfalarla kiyaslamayin kendinizi.

bazi unluler kendilerine hediye gelince storyden tesekkur ediyor. sayfanin adini belirtiyor. o tarz sayfalara bir goz atin.

merhaba ben de takip ettim, yorum da yazdım bir sürü. şu an alacak durumum yok ama çok beğendim ürünlerinizi, elinize sağlık. bence de logo değişmeli yani şekil aynı kalsa bile başka bir şekilde yapılmalı bence. fotoğraflar gayet güzel ama bence de urunler tam belli olmuyor. ürünler sanki satış için değil de sergilemek için çekilmiş gibi duruyor. hepsini bir arada çekiyorsanız bile bir fotoğrafta birini anlatırken diğerinde birini anlatıp satabilirsiniz. ve fotoğraf sayısı da çok az şu an. ürünleri bölüp daha fazla fotoğraf elde edebilirsiniz. etiketleri fotoğrafın altına değil de yorum olarak yazabilirsiniz. çok takipçili sayfaların altına yorum yazabilirsiniz şöyle bir sayfam var ilgilenir misiniz diye. onlara hediye yollayabilirsiniz sizin için zor olmayacaksa. başarılar diliyorum.

merhaba, tamamen müşteri gözüyle bakıyorum ve çok beğeniyorum. ürünler ve tarzları şahane, fotoğraflardaki natürel renkler ve kompozisyon beni cezbediyor. hepsi benim olmalı diye düşünüyorum.
elinize sağlık <3

işleriniz mükemmel. ama evet, satılık ürünler oldugu çok anlaşılmıyor. fiyatları ekleyin bence altına. insanlara fiyat sormak külfet geliyor. logo agresif.
ürünler harika.

fiyat eklenmeli, sormaya uğraşmaz kimse, satılık mı anlaşılmıyor ilk bakışta +1

ben de beğendim, takibe aldim. ama ürünlerle ilgili daha detaylı bilgi görmek isterim. örneğin 2 kişilik kahvaltı seti. parantez içinde hangi ürünler dahil???)

illa fiyat yazmam derseniz fiyat bilgisi için dm'ye diye yönlendirebilirsiniz.

ama ben fiyatını görmek isterim. değilse sormuyorum. ne zaman sorduysam boyumu geçiyor. bir de herkese aynı fiyattan satıp satmadiklarini bilemiyorum. şeffaflık +1 benim gözümde.

Fiyat yazılmalı diyenlere toplu cevabım: instagramda bilmiyorum bu tarz ürünler yapıp satanları ne kadar takıp ediyorsunuz yada göz attınız bılmıyorum ama kımse fıyat yazmıyor profıle. Elbise ayakkabı çanta satanları saymıyorum bi üründen birsürü var çünkü Fıyat sormak için dıalog baslatmak biraz da gercekten isteyenın eylemı oluyor. Yoksa kişiye gore fıyat degıstırdıgımden değil fıyatlar belli zaten maliyetının üzerine bıraz koyuyorum kar bile yok hiçbirinde şuan da ama işte :(

Ben de fiyat yazilmasi düsüncesindeyim.

Bir de begendiginiz ünlülerden birilerine hediye yollayip instagram'da paylasmalarini rica etseniz.

Ürünler sahane yalniz, ben de takip ettim.

@kitap arasında kalmış silgi tozu +1 tamamen katılıyorum. ürünler çok güzel fakat ilk bakışta satılıkmış izlenimi uyandırmıyor.

www.youtube.com

Şimdi sözlükte yazmıştım buraya da bırakayım.

youtu.be

Twenty one Pilots - heathens

Tam da bu tarz bi son zamanlarda loopa aldığınız hangi şarkılar var diye soracaktım.
Lorde-Flicker Kanye West Rework
www.youtube.com

eskiden de çok dinlediğim bi şarkıydı ama iki üç gündür loopa alıp alıp dinliyorum.

En son Selda Bağcan'dan Minnet Eylemem şarkısına çok takmıştım. Sürekli dinliyordum. Şiirin güzelliğinden dolayı da.

Losing My Religion'ı duyduğumda deliriyordum ama özellikle haziran ayında çok dinliyordum. Şu anda o çalıyor mesela :)

Bulutsuzluk Özlemi-Hasret: www.youtube.com

Beirut- La LLorona: www.youtube.com

bu ara sıkça dinlediğim www.youtube.com

inatla jeremy'i dinliyorum..

www.youtube.com

Armin van Buuren ft. Sharon den Adel - In And Out Of Love: www.youtube.com

İleride yine hukukla alakalı bir is yapmak istiyorsanız dil bilmek tabi ki daha mantıklı. Aslında matematik ve fizikten devam etseniz bile işinize yarayacak dil öğrenmek.
Matematik Köyü var Şirince'de, Ali Nesin'in ilgilendiği. Yaz aylarında boş vakit bulabilirseniz oradaki derslere katılabilirsiniz ama içeriği hakkında hiçbir fikrim yok.
Yine bir matematik test kitabı alıp arada çözmek bile kafanızın içini boşaltır. Ya da olimpiyat sorularına vs bakarsınız.
Fizik hakkında bir fikrim yok maalesef oldum olası sevmedim :/

Tarihte kendisi hukukçu iken sayılar teorisine damga vurmuş "Pierre de Fermat" ın hayatını okumakla işe başlayabilirsin. Matematikte ilerlemek için (özgün birşeyler ortaya koymak) odaklanmak sadece onunla yatıp kalkmak gerek. Profesörler dahi sadece alanlarına hakimler alanları dışına çıktıklarında onlar da birer bilgisiz bireyler olarak anılırlar. Bu sebeple bir dal saçip o alandaki çalışmalarla ilgilenmeli/incelemelisin. Bu çileli yolda kutlu başarılar dilerim.

Ali Nesin in kitaplarını alarak başlayabilirsin. yine youtube da ali nesin in ders videoları bulunmakta, özellikle matematik köyünde çekilmiş videolar.

Dansa eşli gitmene gerek yok. Çoğu kişi tek gidiyor ve bi sürü arkadaşın oluyor.

Zumba, balıkçılık, yapboz, hat, enstrüman öğrenip çalmak. teleskop alıp yaz aylarında kampa gidip açık gökyüzünü izleyebilirsiniz. Photoshop CS serisini öğrenip behance gibi platformlara koyduğunuzda tek seferlik iş teklifi bile gelebilir. Dünya mutfaklarına merak sarıp yemek yapabilirsiniz sonuçta aynı zamanda yapmak zorunda olduğunuz bir şey bu.

Kesinlikle dansa git. Dans insalığın çıkışıyla denktir. Yani insanlığın ilk uğraşısı (İngilizce hobby) denilebilir.

statik model düşünmez misiniz?

Statik model nedir hiç duymadım :)

masa tenisi. tüm arkadaşlarıma öneriyorum. kulüplerde çok farklı insanlarla tanışıyorsunuz. emekli albaydan, üniversite öğrencisine, öğretmenden hippiye. sürekli kendinizi geliştirebileceğiniz bir alan. pahalı değil. orta sınıf bir raket, ayakkabı ve masa kiralamak dışında hiçbir masrafı yok. ki bunlar bedava sayılır aslında. zamanla bölgesel turnuvalara katılıp çevrenizi ve kendinizi de geliştirirsiniz. masa tenisi vücudu çalıştırırken beyni dinlendiriyor. bu açıdan çok faydasını gördüm.

mekaniğe eliniz yatkınsa bozulmuş analog cihazlar alıp tamir etmeyi deneyebilir koleksiyon yapabilirsiniz. analog radyo, saat, fotoğraf makinesi vs. youtube'da murat şen var mesela. videolarını izlerseniz ne demek istediğimi daha rahat anlarsınız. bu da bedava sayılabilecek bir uğraş.

enstrüman çalmak da sizi rahatlatır. hayatınızı heyecanlı bir hale getirir. ama tabii belli bir süre yani.

ben bu sıralar savaş tarihi üzerine okumalar yapıp not alıyorum. ikinci dünya savaşı hakkındaki kitapları alıp not üzerinden gidip harita üzerinde çalışmak gibi uzun ve yorucu bir planım var. olayların ve hamlelerin farklı olması durumunda ne olabileceği hakkında düşünüyorum. konu ve olay çok. ömrüm boyunca sıkılmazsam devam ederim sanırım.

Üzülmüyorum, kalitesiz bulduklarımı engelliyorum. Halen gündemi takip edebiliyorum bu sayede.

Çok afedersin de sahipleri düşünmüyorken benim hiç şeyimde değil.

Twitter'dan devam ediyorum, eski sözlükçüler de var oralarda.

üzülmüyorum. umrumda da değil.

Ekşi sözlüğün durumu değil de bazı şeylerden eski tadı alamadığına üzülüyo insan

zerre kadar üzülmüyorum. buranın sahibi bunu seçmişken ben neden üzüleyim?

sen 2012 yılı diyorsun. ben 2003'ten beri takip ediyorum. süper ötesi bir siteydi o sıralar. ekşi sözlük'ü sevdiğim kadar hiçbir siteyi sevmedim. hâlâ da en çok ziyaret ettiğim sitedir. buraya yazdığım bazı entrylerin oradan oraya sekerek türkiye gündemine ulaştığı oldu. birçok insana ulaşabildiğm için önemsiyorum.

uyuz olduğum tek nokta bu kadar zaman içinde ekşi sözlük'e alternatif bir mecranın çıkmamış olması. bunun illa sözlük olması da gerekmiyor. güçlü bir alternatif olsaydı bu kadar salmazlardı diye düşünüyorum.

Evet, üzülüyorum. Profil çok değişti. Eskisi kadar girip bakasım gelmiyor. Okudukça sinirlerim zıplıyor çünkü.

Dediğin gibi kitap ve film hakkında yorumları merak ettiğimde bakıyorum.

uzulmekten ziyade sinirleniyorum. bu kadar cahil, niteliksiz, beyinsiz sacmaliga maruz kalmayi sevmiyorum. onun disinda eksi'ye ne olursa olsun beni ilgilendirmez. sahibi kendi istedigi sekilde idare edebilir sonucta, layik gordukleri buysa ben dusunecek degilim.

Ben 2003’ten beri takip ediyorum. Ta 2005-2006’da miğferdibi alımlarından beri sözlük bozdu geyiği döner. Belki daha öncesinde de dönmüştür. 2008’de sabırtaşı alımında da aynısı olmuştu. Kadınlar günü alımında da. Ondan dolayı yakın bir zaman aralığı verip ya o ara çok iyiydi sonra bozdu denmesi bana komik geliyor. zamanın insanı neyse sözlük de öyle oluyor. Burası kâr amaçlı bir site. Kaliteli içeriğin ödüllendirildiği bir yer değil. Ondan böyle şeyleri çok umursamamak lazım. Kaliteli içerik istiyorsanız the new york times okuyun. Britannica okuyun. Yök’ün tez arşivinde takılın. Makale araştırın. Geyik sitesinden ne bekliyorsunuz anlamıyorum ki.

üzülecek bir şey görmüyorum hatta zamana iyi ayak uydurduğunu düşünüyorum.

Haftasonları hiç çekilmiyor sözlük. Rahat iki bine yakın entry giriliyor maç başlıklarına. Öyle analiz falan da yok, bakınız verip ahahaha yazdığında laf soktuğunu zanneden ayrı, koyduk mu diyen ayrı, ana bacı söven ayrı. Karius'un kız düşürme çabalarına gösterilen ilgi çoğu şeye gösterilmiyor.
Debe'yi kaldırdılar da noldu, kalite mı yükseldi? Bir bakıma onun kaldırılması da Ekşi Şeyler'e hazırlıkmış. Sosyal medyada gördüğüm Ekşi Şeyler paylaşımlarından daha çok bilgi ediyorum artık ki bazıları çoktan okuduğum entryler oluyor.

Bunların dışında trollük yaptığını zannedenler, siyasi bir başlığın altına (bknz: svihs) yazıp favori toplamaya çalışanlar. Zannetmiyorum zaten birden fazla paragrafa sahip olan entryler okunsun.

Ve evet, sahipleri üzülmüyorken hatta sefasını sürerken ben niye üzüleyim? Entrylerini silip giden yazarlar için üzülüyorum ayrı konu ama sevdiğim bir yazarın entrylerini okumak daha mantıklı geliyor artık bana. Çöp olmadığını biliyorum en azından. Ben daha çok okumak için takılıyorum sözlükte zaten, yazar olduğumu bile günler sonra fark etmiştim.

Eskiden bir şeyi merak edip googlellarken sonuna ekşi yazıp aratırdım direkt ama artık o kadar yanıltıcı ve zararlı bilgiler barındırıyor ki sözlük kesinlikle girmiyorum. O kadar kötü niyetli tipler var ki nefes alma amacı farklı bir şey gördüğü zaman “dur ekşiye gireyim de hakaret edeyim madem” olan insan dolu. Ekşi benim gözümde sallamasyon bilgi ve hakaretten ibaret başka bir şey değil. Millet de girip okuyor yalan yanlış. Yazık ya gerçekten.

çok uzun zaman önce yaşamıştım o üzgünlüğü, artık sözlük benim için sadece bilgi almak istediğin ürün, kişi, bölge için kullandığım bir site.

teee dutluk zamanlarından beri takip ederim.

üzüldüğüm şey ekşinin hali değil, ülkenin hali. ekşinin de olacağı buydu , o yüzden normal kendi içinde.

kendime daha çok üzülüyorum

evet. ama burayı istila etmediler bence tamamen.

inci sözlükten farkı yok. çok üzücü.

nö

Bazen insan 1 hafta önce yazdığı bir şeye bakıp "Lan ne kadar saçma yazmışım" diyebiliyor, 10 sene önce yazılan bir şeyi okumak daha utanç verici olabilir, o nedenle günlük tutulmamalı diye düşünüyorum ben.

Tutuyorum. Ama günü gününe değil canım isteyince yazıyorum. Hatta uzanip deftere bakinca 2018 de şimdiye kadar sadece 3 gün yazmışım. 2017' de ise 15 gün yazmışım. Yazma konusunda git gide köreldiğimi fark etmiştim zaten ama bu şekilde görmek garip oldu.
Ek
"sizce günlük tutuluyorsa neden tutulmali?"
El cevap
Zamana karşı kendini ve dusuncelerini unutmamak, kayıt altina almak için. Bazen kendi düşünsel evrimimi görmek komik olduğu kadar düşündürüyor. Geri dönüp okumak zevkli oluyor bazen.

Geçmişteki yaşantımı hatırlamak, o günlerde hissettiklerimi, bugünle karşılaştırmak adına tutmak isterdim. Fakat anladım ki yazacağım şeyler hep benzerce olacak. Hayatım boyunca, yıllarca aynı konular,kişiler,sorunlar çevresinde dönüp durdum. Farklı hisler,düşünceler,olaylar yazmak için günlüğe değil yıllığa ihtiyacım var sanırım.

Günlük tutmuyorum fakat duygularımı yazıyorum ara sıra bir deftere. Dönüp baktığımda o gün yaşadığım olayları değil de hissettiklerimi okumak daha çok hoşuma gidiyor.

Bence tutulmalı, bir şeyler yazabilmek, özellikle günlük gibi yazılarda, yaşanılanları yahut hissedilenleri somut olarak görebilmeye imkan sağlıyor.

Tutuyorum. Gunluk gibi degil de, aglama duvari gibi daha cok gerci. Insan unutan bir varlik, bu yuzden tutuyorum acikcasi en birinci sebep. Eskiden yazdigim seyleri okumak cogu zaman hosuma gidiyor. Bir zamanlar neler hissettigimi, neler dusundugumu gormek ve bundan tabiri caizse analizler yapmak guzel bir sey bence. 2018'de cok az yazdim. Simdi baktim 48 sayfa sadece. 2017'de 100-150 sayfa vardir. Ic bosaltmak icin de ideal bir sey bu arada. Ne zaman kendimi kotu hissetsem hemen defterime kosarim. Hatta ara ara sayfalarda "Hep mutsuzken yaziyorum, bugun de mutlu bir seyler yazayim da geri donup baktigimda hep mutsuz oldugumu sanmayayim." yazmisligim var. Oyle iste.

angelus +1

Günlük gibi değil ama her zaman yazmak istediğim zaman elime aldığım bir defter olur. Tarih de atarım ama günlük mantığıyla yaklaşmıyorum. Evet insan birkaç gün önce yaşadığı şeylere bakınca bile utanabiliyor ama yıllar sonra baktığınız zaman ne yaşadığınızın ve ne hissettiğinizin muhasebesini daha sakin bir kafayla yapabiliyorsunuz.

Olay "Sevgili Günlük," muhabbeti değil ama yazmak bence insanın içini rahatlatan bir şey. Liseden beri yazdığım yazıları biriktiriyorum ve okuduğum zaman iyi hissediyorum. İlla bir deftere bile ihtiyacınız yok. bilgisayarınızdan ya da telefonunuzdan yazıp Drive ya da mailinize ekleyebilirsiniz. Sonuçta sadece siz okuyacaksınız, kendinizle baş başa olduğunuz bir yer.

hayır.

psikolojim çok bozuk. düzeltmek için tutuyorum.

insan neden kendisinden, yaşadıklarından utansın ki? tam da bu sebeple yazılmalı. okumayı söktüğüm yaştan beri yazıyorum.

konuya ek olarak günlük tutanların cinsiyeti nedir? erkeklerin uğraşacaklarını zannetmiyorum.

ilk ilkokulda başladım 2001 de sanırım.. o dönem 3 4 yıl tuttum. her gün olmasa da sık yazdım, ajandam tümden doluydu.
üniversitede dönem dönem tuttum ama bu sefer ajandam dolmadı.

tutmanın faydası kendindeki, lisanındaki, duygularındaki değişimi görebilmen. insan çocukluğunu izliyor gibi oluyor. ve unuttuğum o kadar şey var ki. yaşadığım çoğu şeyi hatırlamıyorum ne yazık ki.

ek: cinsiyetim kadın.

lisede ve ortaokulda ısrar eden hocalar vardı. ısrarları ve telkinleriyle bir süre tutmuştum ama uzun sürmedi.

başından önemli olaylar geçen ve önemli devlet görevlerinde, gazetecelikte, sporculukta vs. bulunan anılarını yazması, hatta kitap haline getirmesi taraftarıyım ama öyle her gün günlük tutarak değil.

günlük deyince bana ergenlikte yapılan bir iş gibi geliyor, bu yaştan sonra günlük münlük tutmam.

kısacası önemli görülen anıları yazmaya evet ama önemli - önemsiz sıradan, günlük olayları her gün her gün yazmaya hayır.

Oyle bir luksum yok. O kadar bol zamanim yok.

Valla bende de 50..59 arası sıkıntı var. Tavsiyelere açığım

Youtube'da illa ki diksiyonla ilgili videolar bulursunuz. Kursta ogreneceklerinizi video izleyerek de ogrenebilirsiniz bence.

Merhaba. Ben de gittim diksiyon kursuna bir faydasını görmedim. Hala aynı ben. Gören olduğunu da düşünmüyorum. YouTube'da bir çok hoca var, Nisan Kumru tavsiyem. Sesli kitap dinleyebilirsiniz, birçok açıdan faydası olur. Sözlükte diksiyona alakalı bir entrym var, bakabilirsiniz.

Merhaba. Emin Baykırkık'tan bizzat diksiyon eğitimi almıştım zamanında. Eğitim boyunca odaklandığımız en temel iki olay vardı. Birincisi diyafram egzersizleri, ikincisi de tekerleme okumak. Çoğu spiker tekerleme okuyarak çalışıyormuş yayın öncesi, bunu yine şahsen tanıştığım haber ve spor spikerleri söylemişti.

E harfini okurken dikkat etmen gereken, kelime içindeki harfin açık e mi yoksa kapalı e mi olduğunu bilmen. Önce açık ve kapalı e harfinin farkını öğrenip, iyice kavrarsan bu sorunu daha kolay aşarsın diye düşünüyorum.

Diksiyon kursuna imkanın varsa gitmen güzel olur, sadece e'yi değil bütün konuşmanı daha hoş ve akıcı bir hale getiriyor, ben çok faydasını gördüm. Çalışırken etrafında hatanı görüp uyaran ve düzelten birileri olursa daha hızlı gelişme kaydedersin.

Lakin kurs şart değil. Üstteki yazar arkadaşların da belirttiği gibi youtube'da çok fazla eğitim videosu bulabilirsin. Sesli makale ya da kitap dinleyerek kulak aşinalığı oluşturabilirsin (ingilizce öğrenmek gibi düşün). Sesli kitap okuyarak ve sesini kaydedip dinleyebilirsin.

Kurstan ya da youtube videolarından alacağın verim tamamen seninle alakalıdır. Fırsatın varsa her iki yolu da denemeni tavsiye ediyorum.

İsmek?

teşekkürler cevaplar için. bu arada konuşmam bu zengin, elbise gibi kelimelerdeki e harfleri hariç gayet düzgündür, sesim de çok beğenilir karizmatik bi konuşmam olduğu söylenir ama niyeyse bu e harfinde bi sorunum oluyor. bu sıkıntıma rağmen sesim en beğenilen özelliklerimden biri, bu e sıkıntısını da aşarsam çok öne çıkabilicek bi konuşmam olduğunu düşündüğüm için üstüne düşücem şu sıralar. youtube'da vs. bi şeyler bulabileceğimi biliyorum ama ben şuna bakmıştım zamanında gayet iyi gibi tavsiye verebilen olursa çok güzel olur, kötü videolarla, kaynaklarla zaman kaybetmemek adına.

Santranc ya da amok koşucusu

Olağanüstü Bir Gece. Vicdan Zorbalığa Karşı. Biyografiye meraklıysanız biyografi kitaplarına da bakabilirsiniz.

Yakıcı sır

Satranç +1

Amok Koşucusu ile başlayabilrsiniz

Satranç güzeldi.

Cogunlukla Acimak diye bilinen ama sanirim baska adlarla da cevirisinin bulundugu Ungeduld des Herzens kitabini tavsiye ederim.

Buzdolabı nemlendirmez, bozmaz. Buzdolabında saklayabilirsiniz.

Ama bez torbada olmasın. Kapaklı saklama kabına koyun.

saklama kabina koy, serin bir yerde sakla. buzdolabina gerek yok.

buzdolabında kururlar. oda sıcaklığında olacak.

saklama kabına koy ve buzdolabında sakla. eğer yiyeceğin zaman kurumuşsa, yiyeceğin kadarını çıkar su ile yıka sonra buzdolabı poşetine koyup ağzını bağla bir kaç saat beklesin, çıkardığında pamuk gibi olur afiyetle yersin.

annem balkonda saklıyor. hiç buzdolabına konduğunu görmedim.

bezle dolapta saklayın kükürtlüde olsa gün kurusu da olsa kurt yapabiliyor, yemeden bir kaç saat önce çıkartırsanız yumuşar doğal halini alır zaten. istanbul çok nemli bezde de olsa dışarda olmuyor

Daha geçen kuruyemişçiden dinledim; kuru kayısıyı ve cevizi kavanoza koy, sonra da buzdolabının kapağında beklesin hiçbir şey olmaz dedi.

Nelerden hoşlanıyorsam o tür kitaplar seçerim mesela bilim kurgu ya da fantastik türleri diğer taraftan kişisel gelişim kitapları. Hiç aşk romanı okumuşluğum yoktur mesela ama bir başkasının şiddetle önerdiği bir kitapsa alır okurum.

Ölmeden önce okunması gereken 1001 kitap'tan bir liste yapmıştım. Oradan devam ediyorum.
Arkadaşlarla sohbetlerde adı geçen, beğeni topladığı söylenen kitaplar oluyor.
Tarihle ilgiliyim. Her kitapta mehaz olarak gösterilen kitaplar oluyor, oradan çorap söküğü gibi gidiyor.
Din kitaplarını irdeleye irdeleye okumak bir zevk.
Uzaktan kitapçı gördüğümde karşı kaldırıma geçiyorum. Aksi taktirde kendimi kitap satın almış buluyorum. Arka kapak yazıları etken bunda da.
Günde 2-3 saat.

Bir iki ilave yapayım.
Klasiklerde İş Bankası ve Yapı Kredi Kültür yayınları'nı gözü kapalı alıyorum. Bunlarda yoksa hangi çevirmenin kitabını alıp okuyacağıma dair internetten sıkı bir araştırma yapıyorum. Orijinal dilden çeviri olması önemli. Rus klasiğini Fransızcadan çeviren çevirmenler var. Şaka gibi.
Yıllar önce Sır (The Secret) diye bir selüloz israfı okutmuşlardı. Çağırıyorsun geliyor falan. O zamandan beri kişisel gelişim kitabı okumuyorum.

Yazarlarına göre seçiyorum. Yazarın bakış açısı, üslubu gibi etkenleri değerlendiriyorum. Amacım farklı hatta birbirlerine zıt dünya görüşleri olan yazarların en az bir eserini okumuş olmak.

Bunun haricinde moduma göre ya roman ya da psikoloji, felsefe kitapları okuyorum yani modum da önceliklerim arasında.

Kitabın özetini okumadan hakkındaki yorumları araştırıyorum. Tabi ki herkesin bir kitaptan alacağı zevk farklı buna binaen bir çok farklı görüş olacaktır ama en azından kitap hakkında genel bir bilgiye sahip oluyorum. Hatta bu en çok çevirmen ile yayınevi konusunda bana fayda sağlıyor. Misal Fahrenheit 451 okuyacağım zaman bu şekilde bir araştırma yapmıştım ve Dost Körpe çevirisinin inanılmaz kötü olduğunu öğrenmiştim.

Haftada bir kitap bitirme hedefim var bu yüzden ortalama saatleri de kitaba göre değişkenlik gösterebiliyor. Yine de günün en az üç saatini kitap okuyarak geçirdiğimi söyleyebilirim.

Umarım yardımcı olabilmişimdir :)

arka yazısına bakıyorum, kapağa bakıp seçenler sizede laflar hazırladım

Ilgi alanima gore. Tek kriterim bu.

Bi kitapta geçen başka bir kitap görürsem onu seçiyorum.

Popüler ya da son çıkan kitapları yada o anki halime gore kitap alıyorum..bi de tavsiye üzerine kitap okuyorum. Örneğin ilber ortayli bir programda stefan zweig önermişti gençlere onun kitaplarını bitirmeye çalışıyorum. Her hafta değişiyor kaç saat kitap okuduğum. zinciri kırma diye bir hedefim var hergun en az 15 sayfa düzenli okuyorum 2018 sonuna kadar yapicam insallah. Tavsiye ederim.

akademik yayınları okurken kaynakça bölümündeki kitaplardan ilgimi çekenleri not alıyorum. aynı anda iki kitap okumayı tercih ediyorum (akademik+edebi). edebi kitaplar içinse iş bankası kültür yayınlarının hasan ali yücel klasikler dizisini tercih ederim çoğunlukla.

Ruh hali, ilgi alanı, arkadaki açıklaması. bazen kitabın konusu ilgi alanım olsa bile ruh halim okumak istemiyor. dizi ya da film seçme gibi.

yazarına bakarım kim diye. izlediğim en dandik filmde de ilk önce yönetmen ve senariste bakarım.

goodreads'te birkaç yorum okurum. konuya bakarım.

arka kapağı, mümkünse kitabın içinden de bir iki paragraf okurum.

genelde türkçe çeviri okumuyorum. ingilizce hep. yolda okuyorum günde en fazla 1-2 saat.

okuyacağım kitap ile geçireceğim zamanın bana maksimum faydayı vermesini istiyorum.
bu sebeple genellikle dünya klasikleri okuyorum. dünya klasikleri haricinde okuduklarım bana bir şey katacağından emin olduğum kitaplar. gazetelerden dergilerden tvden twitterdan takip ettiklerimin kitapları vs..

övgülere göre, ekşiden yardım alıyorum, 1000 kitap var oraya üyeyim. oralara bakıyorum. bazen de ruh halime göre. çok yavaş bir okuyucuyum bir okuduğum kitabı tekrar okumaya bayılıyorum. her okuyuşum diğerine göre daha heyecanlı oluyor.

notos'un alternatif yüz temel eser listesi ve yüz felsefe metni listelerine bakmanızı tavsiye ederim.
kendim üç sene önce bir liste yapmıştım fakat çok dışına çıktığımı fark ettiğimden beri bakmıyorum. onedio'da bile onlarca liste var kitaplarla alakalı. iş kültür, can, yky gibi yayınevleri basıyorsa çok düşünmüyorum zaten.
edebiyat araştırmaları ve metin incelemeleriyle alakalı kitapları da zaten belli başlı kitaplar var, onları bitirmeye çalışıyorum.
ilgili olduğunuz konuyla alakalı akademik kitapları üniversitelerin yüksek lisans ve doktora okuma listelerinden seçebilirsiniz ama haliyle biraz ağır oluyorlar.
toplu kitap siparişi veriyorum genelde ve bir yazardan sadece bir kitap alıp deniyorum. sevip sevmediğime bakıyorum. yazarın külliyatından sevebileceklerimi seçip okuyorum.

bu önemli bir konu aslında. bunu araştırıcam. üzerine eğilmek gerekiyor gerçekten. ben effortless english'i kullanıyordum. sürekli o ses kayıtlarıın dinliyordum. şunu farkettim. dinleyerek öğrendiysem bir kelimeyi kayıtta adam nasıl telafuz ediyorsa öyle telafuz ediyordum. sözlükten öğrendiysem daha kötü telafuz ediyordum. aynı ses dosyasını defalarca dinliyordum. kısa bir şey zaten. onun da faydası oluyor bence.

bence dert etmeniz gereken _son_ şey bu; bunun yerine dili doğrudan kullanmayı (yani; konuşmayı) denerseniz dile hakimiyetiniz artacaktır. Sesleri birebir çıkarmanın, dile hakimiyet olmadığı durumlarda papağanlıktan farkı yok.

Dizi isterseniz de Seinfeld. Çevirip çevirip izleyebilirsiniz.

Ayrıca yapaylık derdiniz ise bir Türkün İngilizce konuşması zaten başlı başına yapay, kaldı ki dil denen şey yapay. Bunu neden olumsuz bir özellik olarak gördüğünüzü de anlamadım.

sizinkinin tam tersini düşünüyorum. bir türk, rus veya arap elbette ingilizceyi, anadili ingilizce olanlar kadar iyi telaffuz edemeyecek. bana da anadili ingilizce olmamasına rağmen, aksan yapacağım diye kasanlar komik, yapay geliyor. madem dizi örneği arıyorsunuz:

curb your enthusiasm,
workaholics (amerikan argosu öğrenip iyice asimile olabilirsiniznsjdjdkd)
mad men

Aklıma ilk gelen, South Park oldu.

Ben zaman zaman USA local radyolarını dinliyorum, belirgin aksanları var. Benim için dizilerden ziyade, hayatın içinden insanların aksanlarını ayırt edebilmek daha önemli.

Örneğin, (bkz: )newsite.wabfradio.com

@idonthaveatvset
@nice tnetennba

derdimi tam anlatamamışım. yapaylıktan kastım, robot gibi konuşmak. mesela "kullanacağım" "yapacağım" gibi kelimeleri düşünün. günlük hayatta çıkardığımız sesler kullanıcam yapıcam gibi çıkıyor. "iyi akşamlar" da "yakşamlar" gibi oluyor. stress belli hecelerde ve türkçenin kendine has bir intonationı var. benim ingilizcede öğrenmek istediğim bu stress ve intonation. karşı tarafın beni anlaması için bu ikisinin önemli olduğunu düşünüyorum. ayrıca ağız hareketleri de önemli. mesela türkçe konuşan birinin videosunu açıp sesi kapatın, ağız hareketlerine bakarak bile bazı şeyleri anladığınızı göreceksiniz. günlük hayatta sıkça kullandığımız kalıpları ise çok daha rahat anlayacaksınız. Eğer ingilizce bilmeyen biri iseniz (ya da ingilizceye sadece kitaplardan çalışmış kelime ve gramer bilgisi süper olan yds'de full yapmış biri) bir amerikanın konuşmasını aynı yöntemle izlediğinizde anlama oranının çok düşük olacağını düşünüyorum.


Amacım aksan yapmak değil daha anlaşılır olmak. bunu istememin nedeni ise geçenlerde iş görüşmesi mülakatında ingilizce konuşmaya başladığımızda, iknın bana bakarken ki "yazık la kimin çocuğuysa bakışı" benim o bakışı gördükçe stresse kapılıp debelenmeye başlamam, bir yandan grameri düşünmem bir yandan ne söyleyeceğimi düşünmem derken o anlar bir gerçeği suratıma tokat gibi vurmuştu. o da, kelime ve gramer bilince ingilizce bilmiş olmuyorum. o andan sonra, daha anlaşılır olma konusunda ne yapabilirim diye düşünmeye başladım. (üniversite son sınıfım, belki de ilk ciddi konuşma tecrübem orada olmuştu.)

cevaplarınız için teşekkür ederim.

Verdiğiniz örnekten hareketle iş görüşmelerinde de doğru olan "yapacağım/edeceğim" biçiminde konuşmak. sokak arasında uyuşturucu satıcılığı yapmayacaksan sokak ağzını değil kitabına uygun olanı öğrenmen daha uygun olur. İlkokul 2 terk gibi "yapıcam edicem" demek sizi daha otantik değil daha eğitimsiz gösterir.

O yüzden diziler yerine dinleyecekseniz profesörlerden lecture dinleyin, dramlar falan izleyin bence.

Türk profesörleri de dinleyin yapacağım edeceğim diye konuşan var mı acaba :) Fiil okunuşları diye bir konu vardır diksiyonda, yapacağım yapıcam, olacak olucak diye okunur mesela. Yapacağım diye okursanız eğreti durur, ağdalı Türkçeyle konuşmuş olursunuz o kadar.

Özellikle gençlik dizilerinde gayet normal, Amerikan aksanıyla konuşuluyor ama vakit ayırır mısınız bilmem. Friends, HIMYM gibi sit-comlar da işinizi görür. Kısa kısa bölümlerden oluşuyor zaten. Son zamanlarda benim de takip ettiğim This Is Us var ona bakabilirsiniz dram seviyorsaniz.

Podcast da dinleyebilirsiniz, dizi izlemekten daha pratik. Yolda yürürken, otobüste, araba kullanırken her halükarda dinleyebilirsiniz. Sözlükte immanuel tolstoyevski'nin geniş bir podcast arşivi vardı bakabilirsiniz.

Spoiler okuyunca benim tadım ve hevesim kaçıyor. O yüzden ben bitirdikten sonra yorum ve değerlendirmeleri okuyorum.

Kitabı okuduktan sonra o kitapla ilgili şeyler okumak daha tatlı bence.

Şahsen hiç önceden değerlendirme okumak gelmedi aklıma. Aksine merak edip kitaba dalıyorum

ben kitabı okuduktan sonra bakıyorum, daha iyi oluyor bence.

Bazı kitapların arka kapak yazıları bile çok tehlikeli olabiliyor spoiler konusunda. Keza önsözlerde öyle.
Ben okumayı tercih etmiyorum. Okurken satırlar üzerinde duraksayıp düşünmek daha çok hoşuma gidiyor. Sonra incelemeleri okuduğumda fark etmediğim yerleri de görmüş oluyorum.
Metinlerarasılık yönteminin kullanıldığı kitaplarda, okuduğum kitabın diğer eserlerle olan ilgisini keşfedersem ayrı bir zevk alıyorum. Ya da bu öge bulunmaksızın başka bir kitapla bağlantı kurmak da beni mutlu ediyor. Tabi bu hemen olacak bir şey değil.
Suna da değineyim, bir karakterin kitabın sonunda intihar edeceğinizi öğrendiğinizde, kitabı okurken o karakteri intihara götüren adımlara daha çok dikkat edersiniz sadece ya da yaptığı her şeyi "Zaten intihar edecek o yüzden yapıyor."a başlıyorsunuz.
Ben zaten kitapların nasıl bittiğine, şaşırtıcı olaylara odaklanmak yerine çok karakter ve ruh tahlillerine, dönemin sosyal ve politik eleştirilerine dayanan bir okuma yapmaktan daha çok zevk alıyorum.
Dediğinizi özellikle polisiye, fantastik ve macera romanları için tavsiye etmem çünkü okumanızın pek bir anlamı kalmaz.

Okumak iptiladır :)

Son yıllarda trend haline gelen yazarlara önsöz yazdırma, kitapla ilgili görseller, bilgiler verme kısmını bile es geçip zihnimde pozitif ya da negatif, karakterle ilgili iyi ya da kötü bir önyargı bile oluşturmak istemiyorum.

black holes in the sky'a katılıyorum. ben genelde herhangi bir şey okumam kitap ile ilgili, örneğin; ithaki yayınlarının bilim kurgu serisinin arka kapak yazılarını yüreği olan okusun, kitabın gizlerini kaldırdığı bile oluyor. en iyisi kitabın yazarı üzerinden gitmek ya da güvenilir arkadaş tavsiyeleri.

Ben de kitap bittikten sonra okuyorum kitaba dair her şeyi.

önce kitabı oku.

Yukarıdakilerin hepsine +1

Ben önsözü, kitap arkası yazıları bile kitap bittikten sonra okuyorum. İki ana sebebi var:
1. Bizim yayıncılar bile spoiler konusunda hiç hassas değil. "... Bütün bunlar olurken X'in ölmesi..." gibi bir cümle koyabiliyorlar. Bu da ister istemez kitaptan alınacak tadı, heyecanı öldürüyor.
2. Kitabı okumadan önce araştırmaları (inceleme yazısı, eleştiri ya da yazarın kendi düşüncelerinin edebi eserlerine etkisi gibi) okumak okuyucuyu şartlandırıyor. "Bak, bunun anlamı budur, bu yüzden bunu bilerek oku." diyor ve kitaba farklı pencereden bakmana da doğrudan engel oluyor. Hazıra konmana sebep oluyor vs.


Bu iki ana sebepten ötürü önsözleri, okuyucu ve eleştirmen yorumlarını hep en son okurum.

Üzülünce midem bulanmıyor.

Ohoo hem de nasıl. Kusarım da hatta. Valla sık olan bir şey değil olunca da o an derdim mide bulantısı olmuyor zaten

Sinirle karışıksa evet. Canım hiçbir şey yemek istemez ayrıca

Evet, stres mideye vurur zaten cok anormal bir durum degil sanirim. Bende mide bulantisinin ustune, istahsizlik da yapiyor.

Bknz:Vagus siniri

Evet bir dönem ben de çok şık yaşadım bu durumu. Özellikle endişem varsa bir konu hakkında kusuyorum da maalesef. Kafada bitirmediğiniz sürece bitmez. Mideniz bulandığında kusun gitsin, rahatlarsınız.

@acemi, hahah yok valla bu konuda en vahşi kapitalist şirketten daha vahşi bir proleterim; kılım kıpırdamaz yamyamlar için. üzülme konusu başka ama o iş değiştirme mevzusunun kararsızlığı da var üst üste gelenler içinde. yarın gidince biraz saçmalayayım en iyisi, beğenmesinler beni.

Bende midede ağrı ve yanma oluyor genelde birseye üzülürsem veya strea yaparsam.

Nö

Evet. Çözümü de yok gibi. Gamsız insanlara imreniyorum

Çok üzüldüğüm durumlarda, ani ve büyük üzüntüde ilk tepkim mide bulantısı.

Evet. Yemek bile yiyemem. O sorun bitmedikçe çözülmez.

Midem ağrır evet

çok üzülürsem kusarım bile.

Benim de bulanıyor.

İş, sosyal ilişkiler, planlar aynı anda boka sarınca iştahım kaçıyor, yediğim yemekten tat alamıyorum. Elimden bir şey gelmiyor, kafamı dağıtıyorum veya spora veriyorum kendimi bir nebze daha iyi hissediyorum.

Yemek yiyemem, iştah gider kendimi zorlarsam kusacak gibi olurum :(

Yok midemi etkilemez hicbir sekilde. Istahim kacar ama bulanti, agri falan olmaz midede.

Çok üzüldüğüm içinden çıkamadığım durumlarda mideme bir yumruk iniyor, evet.
Açık havada yürü, yapabiliyorsan koş. İnanıyorsan namaz kıl. Meditasyon yap. Nefes egzersizi filan iyi geliyor.

Hayır. Çok çok üzgün olduğumda iştahım kesilir ama hayatımda birkaç kere oldu öyle. Biraz gamsızım da. Neyse. Çık yürüyüş yap +1, mümkünse deniz kenarında yürü. Hatta yüzmek de iyi gelir.
İlave: durum geçene kadar alkol de almamanı öneririm.

En işe yarayacak şeyi unutmuşum. Kedi sev. Kucağına otursun yayılsın, mest olsun, purrlasın, üzüntü müzüntü kalmaz.

Yok heyecanlanınca ya da aşırı mutluysam bulanır sadece.

sinir stres mide bulantısı yapar. hassas insanlarda daha çok görülür.
çocuklar duymasında selami panik yapınca kusacak gibi olurdu hatırlarsanız :)

Üzülünce midem bulanıyor.

Benim midem yanıyor.

Herkese var.

Ikincisi ulkede bu bilmeden tanimadan dusmanlik var. Eger nufusun yuzde 95'i vegan olsaydi, eminim ayni kitle hic sorgulamadan et yiyenlere saldiracakti. Kim nasil yasiyorsa herkes ayni sekilde yasasin istiyor. Kimse kendi secimlerini sorgulamiyor, daha da kotusu baskalarinin ozel yasaminda ne yaptigina, ne ictigine, hatta vegan dusmanliginda ne yemedigine karismada kendinde hak goruyor.

Aslinda umursamasak cok daha mutlu olucaz.

argümanlarında yalan - yarım bilgiye bu kadar çok yer verip de bu kadar fanatik olan herhangi bir grupla karşılaşınca bu durum genelde komiğime gider. veganlara özel bir durum değil. aynı şekilde dini tarikatlerle de dalga geçerim - ki veganların kategorik olarak farklı bir yerde olduğunu düşünmüyorum.

sozluk 10 sene evvele kadar turkiye ortalamasinin ustu bir kultur ve sosyal yapidan besleniyordu, turkiye'deki kulturel cokus sozlugu de etkiledi, 3. dunya fikirleriyle dolu sacmasapan bir yer oldu cikti, herhangi bir farkliliga karsi sozlukte makul bir tavir goremezsiniz, sadece gundemi takip etmek icin bir arac olabilir yer yer...

allağa tapar gibi vegan rolmodellerine tapıyorlar falan böyle ne derse inanıyorlar bi de çok saldırgan oluyorlar bi de fena şovmen oluyorlar.

bence işin içinde vicdan saldırganlığı da var, diğer sebeplerle birlikte. aslında kuzuları seven insanlar "madem kuzu seviyorsun niye yiyorsun, yazık değil mi kanları akıyor ağlıyorlar :((" gibi iç karartıcı şeyleri gördükçe bir yandan vicdanen huzursuz hissediyorlar ve bununla savaşmak adına kendilerini bu duruma sokanlara saldırgan yaklaşıyorlar. niye vegan olmadıkları sorusuna kendini ikna etmeye yetmeyecek yanıtları olanlar ve bu durumla yüzleşemeyecek kadar "mantıksız" olanların saldırgan tutum takındığını, olaya daha kendinden emin yaklaşanların dalga geçmeyi tercih ettiğini düşünüyorum. herkes için geçerli değil ama bu şekilde davrananlar da vardır.

Hocam neye karşı saldırganlık yok ki artık? Kimse kimseyi kabullenemiyor, her düzeyde ve her platformda kutuplaştık artık.

Karikatürize bir veganlığa karşı anladığım kadarıyla o düşmanlık. ama kötü tarafı zaten o tavra karşı savunma yapanların kendileri de karikatür.

Sözlükte değil de bizzat şunu diyen birkaç vegan ile muhatap olmuştum:

- Eti tutku da veganmış.

Şimdi bunun üzerine ciddi argümanlar kuran karikatürlere ancak düşmanlık edilir.

Diğerlerini bilemem. Ancak vegan kek vegan süt peşinde kosanlara ne denebilir bilemiyorum. Kaldı ki aşina olduğum kadarıyla endüstriyel sisteme yönelik bir tavır olarak ortaya çıkmış bir şey veganizm. Kendi piyasası ve endüstrisi, onun müşterileri falan olunca bir moda akımindan farksız oluyor.

Hal böyleyken ben de düşmanlığı anlayamıyorum, çünkü düşmanlığı bırak alay etmeye tenezzül bile etmem şahsen. Ne ugrascan yani.

Benzer düşmanlık kadınlara karşı da var. Doğrudan hakaret etmiyorlar ama x yapan kadın, y yapan kız, t'yi seven İzmirli kız diye iğrenç başlıklar var! Erkeklerle ilgili en iğrenç başlıkları sadece x seven erkek merictir seklinde. Yani erkeklere hakaret de yine kadınsı olma üzerine. Şimdi ülkenin yarisina karşı bu kadar anlayışsız olan eğitimli eğitimsiz bu cahil kesime, nefret etmeden hakaret etmeden önce bir tanışın hayatınızda kaç tane vegan gördünüz diye sorsam anlayacaklar mı? Ben umitsizim.

Kendi çocuklarına ve evcil hayvanlarına et ve süt ürünleri, hayvansal gıdalar yedirmeyip onların sağlıklarıyla ve beyin gelişimleriyle oynadıkları ve sağlıklarını tehlikeye attıkları yönünde haberler okuduktan beri benim de veganizme karşı antipatim var. İnsanların sadece kendilerini ilgilendiren her türlü düşünce davranış ve fantezilere saygım var ama eğer üçüncü kişilere zararları dokunuyorsa orada durmak gerekir. Alay ya da düşmanlık seviyesinde değil ama gözümde AKP neyse veganlık da onun bir seviye aşağısıdır. En az fanatik dindarlık kadar tehlikelidir. İnsanlığın evrimsel olarak gelişim sürecine yapılan vurulmak istenen bir darbedir abartmak gerekirse.

www.bbc.com
onedio.com

Vegan olduğu için kat von d, çocuğuna gerekli aşıları yaptırmayacakmış. Veganlık benim için bitmiştir.

Dalga geçmiyorum, hakaret de etmiyorum ama veganla konuşmak çok zor ya. Vegan arkadaşım elini kırdı, 3 ay geçti iyileşmedi, doktor bırakacaksın veganlığı, et yiyeceksin olmaz böyle dedi, hakkaten eti yedi iyileşme süreci başladı dedi doktor ve 20 günde iyileşti. başka bi arkadaşımın vitaminsizlikten kirpikleri dökülüyordu, bırakınca o da geçti hatta duygu özaslan da böyle bi sorundan bahsetmişti sanırım. Bunları söyleyince hep de o beslenmeyi bilememiştir diyorlar. :/

Neyse “cinayete ortak olmayalım” diyorlar tamam çok güzel ama “sağlık için veganlık daha iyi”, “insanların et yemesi gerektiği bir yalan”, “çocuğum aşısız da iyi olabilir tabiiki çünkü veganlık” işte bunları duyunca aşırı sinirleniyorum. Bence veganların geneli makul insanlar değil, çok uçtalar ve o uca gitmek istemiyorsun diye bi anda sana inanılmaz laflar edebiliyorlar. Hayatımda heralde anlaşamayacağım tek insan tipi olabilir.

Sözlükte çok sıksak "sözlükte neden veganlara karşı alaycılık ve düşmanlık var?" Diye soranlara düşman bile bulunur.

Argumanlari komik geldiginden.
Yoksa canli oldurmemesi icin omur boyu brokoli ile beslenmek buyuk erdem, buna lafimiz yok. O yonden ciddi saygim var.

çüzkü her şeye karşı bir alaycılık ve düşmanlık var. herkes kendini bir halt sanıyor.

Veganlar kendilerini en doğru, kalan herkesi düşman bellediği ve kendilerinden olmayanlara yaptıkları çağrılarda bile saldırgan bir dil kullandıkları için olabilir mi?

Menopoz teyze gibi sürekli bir gerilim hakim çok büyük bir kısmında ve çok itici geliyor bu durum bana. Muhatap olmak istemediğim için he he diyorum kapatıyorum konuyu.

Sözlük özelinde ise her şeye düşmanlık, alay var. O başka bir oturumun konusu.

Çünkü yanlış bir beslenme yöntemini tek doğru gibi savunup kalan herkese yamyam, leşçi gibi sıfatlar takmaları ve çoluk çocuk, kedi köpek vs bu saçmalığa alet etmeleri.

Oldurmek ve siddet uygulamak ya da uygulatmak, hayvani zorla hamile birakmak, yasam alanini kisitlamak ve kolelestirmek "KISISEL TERCIHIM BNM CNM" olamaz diyenlere düsmanlik var. Yani hakkin yok diyor, bu senin secimin olamaz, olmamali diyor 3 ogun tukettigin, yemek olarak gordugun "seyler" icin. Bu da rahatsiz edici oldukca.

Lifestyle veganlarin cok hedef olacagini dusunmuyorum... Cünkü onlar "benim kisisel tercihim boyle.", "sen istersen süt kuzusu ye, ben bir salata alayim bari..." deyip etliye sütlüye dokunmuyorlar. Onlarla ancak "he he he proteini az bunun." diye dalga gecilir.

Ek: Akli basinda argumanlar degil cocuk ve bebekleri ebebeynlerin "kendi isteklerine gore beslemeleri". Herkesin annesi babasi boyle yetistiriyor cocugunu. Anneannem Cerkes dedem yuzunden, onun kulturunden oyle gordugunden, bize balik yedirtmedi. Kimse kalkip anneanneme "torunlarinda omega bilmemkac eksik olur." ya da "Bu cocuklari OMEGASIZLIKTAN oldureceksin." demedi. Yemek sadece yemek degildir, sosyo-kültüreldir. Bazi seyler sofraya konmaz. Bu böyledir.

Burada sanki bicok kisi mesaji yanlis anlamis:

Veganlik neden yanlis buna oneride bulunun dememis konuyu acan.

Asil konu sozlukte neden dusmanlik var?

Balat Atatürk Ormanı'nı denediniz mi acaba? Hem yeşil, hem de huzurlu bir yer. Akşamüstü ve sabahları öneririm size.

Bana çok uzak kalıyor. Üç vesait kullanmam gerekir oraya gidebilmek için. Merkezdeki sakin yerler daha güzel olur.